Χτες βράδυ θα’ τανε πολύ αργά
Όταν από πίσω με πλησίασε σιγά-σιγά, Αισθάνθηκα ένα χέρι να ακουμπά
Τα στρογγυλά μου πισινά.
Και πριν καλά καλά φωνάξω
῾πίσω μου σ’ έχω σατανά’῾
Με πρόλαβε η δικιά του η λαλιά.
‘Τέκνο μου αμάρτησες φρικτά’,
‘Μα τι έκανα ουράνιε πατέρα,
Τι έκανα κι αμάρτησα
Κλεισμένη σπίτι νύχτα-μέρα;’
‘αφησες την τηλεόραση σου ανοιχτή
Και είδες κάποια τολμηρή σκηνή’.
Έσκυψα το κεφάλι μου γεμάτη ενοχή,
Το βλέμμα μου ετρύπαγε τη μάνα γη.
Κι όπως ένοιωσα το θεικό του δάχτυλο
Να βάζει πατρικά στην όπισθεν οπή
Ανάλαφρη αισθάν8ηκα ξανά
Η αμαρτία απ’ την ψυχή μου είχε βγει.
