#22

Και της ψιθύρισε τρυφερά: "Ναι μωρό μου, μόνο εσένα αγαπώ! Μη δίνεις σημασία που τα ίδια λέω, γράφω και κάνω και με μερικές άλλες.

#21

Θυμάσαι που δεν σου έλεγα ψέματα; Ε, ξέχνα το!

Σκόνες και Σκουπίδια

Στο θρόνο απ´ τα σκουπίδια,

άνοιξα την πόρτα πάλι στα ίδια

τα γνωστά τα ξαναμετανοιωμένα

τα παλιά, τα μισητά, τ´ αγαπημένα.

Τότε που τ´ αγαπούσα και δεν πίστευες,

και τώρα μου μιλάς για ταξίδια

που μαζί δεν θα πάμε

για φεγγάρια που δεν θα ρεμβάσουμε.

Οι λέξεις που δεν είπαμε

γίνανε το δηλητήριο που ήπιαμε

κι οι άλλες που ψελλίσαμε

σκόνες κάτω από τα στρωσίδια.

#20-Ι

Αυτά που πέρισυ δραματικά φαινόντουσαν, φέτος κωμωδία γίναν!

Ο Αγύριστος

Αυτό το γραφείο που ανέλλαβε
το ταξίδι μου γιά τον Αγύριστο πολύ αργεί.
Μου είχε πει για κάποιον Αύγουστο παλιά,
αλλά περάσανε χρόνια κι εδώ είμαι ακόμα.
Και να φανταστείς πως είναι τόσο κοντά,
που σχεδόν κάθε φορά που ξεμυτίζω
από το σπίτι μου το τέλος το βλέπω.
Μη σου πω, πως άλλες φορές
είναι και στο διπλανό δωμάτιο
Μιά απ' τις επόμενες μέρες θα κοιτάξω
αν έχει για παράπονα κουτάκι
και θα τους το γράψω!
Μετά θα περιμένω κι αν δεν με στείλει
και τον Αύγουστο αυτό,
λέω να βάλω κι εγώ ένα χεράκι.

#19

Τα χρόνια τρέχαν βιαστικά και τα λεπτά αιώνες.

Πατέρας Αύγουστος

Θυμάμαι τα καλοκαίρια, όλα,
λεπτό προς λεπτό.
Ο Αύγουστος με γέννησε
και  σαν πατέρας φύλακας,
κάθε χρόνο, που ´ρχεται
κάθεται στου κρεβατιού την άκρη
και μου κάνει τον χάρτη,
του χρόνου που έζησα,
από που πέρασα,
τους δρόμους που περπάτησα
τι έχτισα, τι γκρέμισα,
τι έπαθα κι αν έμαθα.

Μου δίνει για δώρο πριν φύγει
ένα κομμάτι από καθρέφτη
μπας και κάποιο καλοκαίρι
μέσα του καταφέρει να με κλείσει.
  

#18

Εδώ σε θέλω φίλε μου, να μου δείξεις πόσο αντέχεις αυτήν την εκκωφαντική ησυχία του μυαλού.

Ραντεβού Αλλού

Ιστορίες στο πόδι

που χέρια αλλάζουν.

Άγνωστοι γνωστοί,

κάποια στιγμή αγγίζουν

με λέξεις το αποτύπωμα 

που άφησε κάποτε

το χάδι του άλλου,

πάνω σ᾽ αυτόν

που δικός σου για λίγο είναι.
Μέχρι, που μια αδέξια φράση
την κούπα του καφέ θα σπάσει.

Πριν από το επόμενο ραντεβού,

βλέπω μια ιστορία- διαδρομή

σε ένα στόμα με νήματα.

Τα τραβάω από δω κι από κει
να τα δέσω μαζί

για να φτάσω αλλού.

#17

Γιατί φοβούνται μη και τους βρούνε μόνους τους όταν θα πεθάνουν;;; Ποτέ δεν το κατάλαβα!

#16

Έπρεπε να πιάνεις την πέτρα και να την στίβεις...

#15

Ο Φίλος μας δίνει το γιατρικό της ψυχής, αξίζει να τον κακομαθαίνουμε

#14

Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων, η εξής μία: Αυτοί που ξέρουν πως είναι ΚΔΩΑ κι αυτοί που δεν ξέρουν. 

#13

όπως και να ᾽χει, ο εγωϊσμός και το πείσμα στάθηκαν καλοί φίλοι- σύμμαχοι ενάντια σε κάποιου είδους επιρρέπειες. Και συνεχίζουν......

#12

Όταν ήμουν μικρή δεν μπορούσα να εξηγήσω τι είχα, από τι έπασχα... Αργότερα κατάλαβα πως είχα Σουρρεαλισμό και ηρέμησα.

#11

Τις συγνώμες και τα σχωροχάρτια ζήτησέ τα απ´ τον θεό σου, που ξεχνάει. Εγώ έχω καλή μνήμη, σχώρα με.
Κι όταν έχεις μνήμη η συγνώμη είναι ένας στιγμιαίος εφησυχασμός.

#10

Τα πιο ωραία ταξίδια τα κάναμε πάνω στα κορμιά μας μέσα απ᾽ τα μάτια, το νου, την καρδιά

#9

Πολύτιμη η στιγμή που σε ξυπνάει ένα βλέμμα 

γεμάτο λαχτάρα να ζήσει μαζί σου κι αυτή τη μέρα