LoureedasRules

Loureedas Rules

Loureedas Rules
Loureedas Rules

Κάλαντα


Πέρισυ και φέτος δεν χτύπησε το κουδούνι για τα κάλαντα.
Την παραμονή σε κάποιο δρόμο μια παρέα ατρόμητων παιδιών,
σχεδιάζε επιθέσεις με κλωτσιές στο καλάμι σ' αυτούς που θα προσπαθούσαν να τους κλέψουν τις εισπράξεις τους απ΄ τα κάλαντα (έκανα δήθεν πως κοίταζα κάποια βιτρίνα και κρυφάκουγα τα σχέδια τους).
Τα παιδιά φοβούνται να χτυπήσουν την πόρτα μας. Φοβούνται το τέρας που θα αντικρίσουν όταν ανοίξει αυτή η πόρτα. Αν ανοίξει...
Κι αυτά που δεν φοβούνται να την χτυπήσουν δεν είναι πια παιδιά. 

sex

35 χρόνια απ´ τη ζωή σου είναι αρκετά για να σε απασχολεί  το σεξ.
Φτάνει. Μετά καταντάει μαλακία.

20–Δ


"Γλυκά... άλλαξε το βλέμμα σου. Σπάνιο!",
διαπίστωσε και συμφώνησα



Γλυκά! Σα να ανοίγω το μικρό ζαχαρούχο και να το πίνω αχόρταγα απ´ το κουτί, ενώ η μαμά κάνει πως δεν με βλέπει. Σαν να μου πετάει τις σοκολάτες ο μπαμπάς -σαν Ρωμαίος- στο μπαλκόνι μου!

Αγαπημένα Παραμύθια

Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παραμύθι;
Καταλαβαίνεις πως όλα χάθηκαν γύρω σου, όταν αρχίζουν  να σε συγκινούν απλές ανθρώπινες πράξεις. Μοιάζουν με κάποια απ´ τ´ αγαπημένα θλιμμένα παραμύθια που μικρός διάβαζες και σου φαινόντουσαν πως ήταν τεράστια και χανόσουν σ´ αυτά. Έμπαινες μέσα τους αλλά πάλι δεν μπορούσες να κάνεις κάτι, να κλέψεις, να εξαφανίσεις λίγη από τη θλίψη με την μαγεία που πίστευες πως είχαν οι νεράϊδες με τα μαγικά ραβδιά.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παραμύθι;
Ήσουν μόνος και μικρός και δεν έφτανες ν᾽ ανοίξεις την μεγάλη βαριά πόρτα, για να βάλεις μέσα στη ζέστη και στο γεμάτο τραπέζι, το κοριτσάκι που πεινασμένο ξύλιαζε έξω για να πουλήσει τα σπίρτα κι αργοπέθαινε ανάβοντας το ένα μετά το άλλο, για να ζεσταθεί.
Έτρεχες στο παράθυρο μήπως το δεις και το φωνάξεις να έρθει μέσα. Αλλά αυτό κάπου κρυμένο περίμενε κάποιον θάνατο για να λυτρωθεί και δεν το έβλεπες. Ήταν αγαπημένο -αλλά- παραμύθι.
Ποιο είναι τώρα το αγαπημένο σου παραμύθι;
Τώρα το βλέπουμε αλλά δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα και κάνουμε πως κοιτάμε αλλού. Ότι και να πούμε θα είναι κάτι ακαταλαβίστικο, κάτι που θα συμφωνήσουν μερικοί μαζί μας και θα γυρίσουμε στο σπίτι, που ακόμα μας έχουν αφήσει να ζούμε -και να είμαστε ευχαριστημένοι γιατί υπάρχουν τα χειρότερα- να πάρουμε μια δόση χάπια απ´ αυτά που σε κάνουν να μην πολυσκέφτεσαι. Απ´ αυτά που ξέρουν όλοι, πως τα παίρνουν οι πάντες.
Αυτό το θλιμμένο παραμύθι έστησε το σπίτι του έξω απ´ την πόρτα μου και σκοντάφτω κάθε φορά που πάω να βγω απ´ την έξοδο. Μόνο στην έξοδο το βλέπω. Γιατί στην είσοδο κλείνω τα μάτια μη τυχόν και και μ´ ακολουθήσει το βλέμμα του και ξεχυλίσει το σπίτι από αηδία και πνιγώ.
Ποιο είναι τώρα το αγαπημένο μου παραμύθι;
Το έχω φάει, αλλά επειδή ήμουν χορτασμένη, μπούκωσα και ξέρασα στα σκουπίδια το μισό.
Είναι αυτό το άλλο μισό που κάποιος ψάχνοντας το βρήκε, το ξετύλιξε όπως-όπως βιαστικά και το έφαγε.
Είναι ίσως πάνω σ´ ένα τραίνο που δεν ξέρω τον προορισμό.
Πάλι δεν βλέπω. Πονάνε τα μάτια. Μεγάλωσα. Έμαθα από δικαιολογίες...

16-Δ


ΚΑ-ΝΕ-ΝΑΣ,
σε ΚΑ-ΝΕ-ΝΑΝ
ας λέμε τις κουβέντες
όπου φυσάει ο αέρας

14–Δ


 Κι εκεί που θες να σκοτώσεις αυτό το μισάνθρωπο τέρας, που προσπαθεί να κάνει κατάληψη μέσα σου χτυπάει το τηλέφωνό σου και πας να δεις το "Dogville". Έτσι, για να το ταΐσεις...

Τα σπίτια


Μαζί με τον καφέ κάθε πρωΐ
θυμάσαι τι λέγαμε για τα σπίτια,
όταν τα βλέπαμε στα όνειρα μας;
Θυμάσαι που ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον
 πως ήταν το κάθε σπίτι
και το περιγράφαμε τόσο αναλυτικά
σα να ζούσαμε σ᾽ αυτό,
μέχρι και στην πιο σκοτεινή γωνιά;

Ένα απ´ αυτά τα σπίτια θυμάμαι
και μέσα του μπαίνω ξανά
χωρίς να φοβάμαι που είναι,
ένα ετοιμόρροπο ερείπιο πια.
Χωρίς να φοβάμαι το φάντασμα
κάτω απ´ το ανοιχτά παράθυρα
μέσα στην βαρυχειμωνιά
να παίζει το ίδιο κομμάτι πάλι
που μου χαράζει σα ξυράφι την ψυχή
κι άντε πάλι, από την αρχή.

ξανά

Ξαναδιαβάζεις το βιβλίο,
ξαναβλέπεις την ταινία,
ξαναλύνεις και το ίδιο σταυρόλεξο;

Σαν Σήμερα

Σαν σήμερα, πριν 25 χρόνια στη "Ράμπα" -το στέκι που έβαζα για κάποια χρόνια μουσική-, όλοι αναρρωτιόμασταν αν ήταν αλήθεια ή ράδιο αρβύλα, πως ο Π. Σιδηρόπουλος ανέβηκε στο αλογάκι του και μας χαιρέτησε, (Καουμπόϋ ξεκαουμπόϋ και τα λοιπά και τα λοιπά) Αλήθεια ήταν...
Σαν σήμερα, πριν 7 χρόνια  στο σπίτι μου στην Ιπποκράτους -μέσα στην ζαλάδα κάποιας θεραπείας- αναρρωτιόμασταν γιατί σκοτώνουν τα παιδιά όταν τα βλέπουν ν᾽ ανεβαίνουν πάνω στα άλογα  με τη δίψα να τρέξουν για εξερευνήσουν απλά τη ζωή, την ζωή τους...

Όσο για τον τίτλο του τραγουδιού, 
σίγουρα υπάρχει πάντα κάποια αιτία... φανερή, κρυμμένη.
Κι αν είναι αυτή η αιτία ή είναι κάποια άλλη έχει σημασία,
γιατί κρατάει την σημαία του θανάτου.

(Σήμερα περιμένω να πούμε κάποιες ιστορίες που γράφονται ήσυχα, κάπου μέσα 
και δεν τις φωνάζουν στου κόσμου την υστερία)  

3-Δ


  -Στο είχε πει πως είμαι έξυπνη... δεν το πίστεψες;;;!

1-Δ

3 μαζεμένες γιορτές
όλη μέρα
σήμερα



                                                         From  S.F. with love and back

Μπουλσίτ


Δεν μπορούσε να βγει απ´ τα σύνορα της χώρας που ζούσε κι έτσι φόρεσε τη γούνα κάποιου ζώου,
και ξεκίνησε για το ταξίδι-απόδραση. Πηδώντας από τα καλώδια στις οθόνες, μετά στα βουνά, τα λειβάδια και με τη βοήθεια του μυαλού και της καρδιάς έφτασε τελικά στο μέρος που ήθελε. Σ᾽ αυτό με τη μία συλλαβή.
Τράβηξε το φερμουάρ κι έβγαλε τη γούνα, ξανάγινε άνθρωπος και σα να σκεφτόταν αυτό σε όλο του το ταξίδι, είπε:
 "Kαλά μου το ᾽λεγε σοφός φίλος -κι όχι μόνο- πρόσεχε τους ηλίθιους.
Τι να σου πω, πως είχε άδικο; Όχι! Απλά θα προσθέσω πως τέτοιες συναναστροφές
είναι χειρότερες κι από την χρήση βλαβερών ουσιών, δεν σου νεκρώνουν απλά εγκεφαλικά κύτταρα, καταστρέφουν την υγεία,  τρώνε πολύτιμο χρόνο από τη ζωή σου (χρόνο, που και τίποτα να μη κάνεις είναι πιο εποικοδομητικός, από το ν᾽ασχολείσαι μ᾽ έναν ηλίθιο). Όταν κόβεις το τσιγάρο η νικοτίνη δεν αρχίζει να σε κακολογεί με μικρότητες από δω κι από κει
 για την σχέση που είχατε!
Η ηλιθιότητα ανθίζει κατασπαράζοντας ότι είναι κοντά της, δεν την νικάς, το ξέρουμε...





Αλλά ας πιούμε στις γλώσσες που κατανοούμε και στην σκόρπια σελήνη μας..."

27-Ν

Οι μεταξένιες τρίχες του ζώου μου αξίζουν να ασχολείσαι μαζί τους με ιδιαίτερη προσοχή,
παρά διάφορες "τρίχες"- λόγια που σαν σκουπίδια πέφτουν και μόνο λερώνουν.

26-Ν

Ναι, αλήθεια είναι, δεν θέλω γύρω μου κόσμο.
Κάθε μέρα και περισσότερο αποφεύγω τις επαφές.
Καταλαβαίνω ακόμα, πως άρχισα να μισώ αυτούς που μισούν,
δηλαδή να γίνομαι ένας απ´ αυτούς.

Μικρό- Μεγάλο


Εύκολο το έχεις να μπει κάποιος
και να ζήσει τέτοια ιστορία;
Μεγάλωσα καλή μου φίλη
είμαι έξω απ´το χορό,
άρα είμαι σε θέση πια να δω,
πως δεν μπορεί κάποιος μικρός,
να ζήσει,
ή να σε παρασύρει σε κάτι μεγάλο...

Όπως στο μεγαλείο της αγάπης.
Αυτό δεν έχει ευελιξία.
Πως να συμβιβαστείς λοιπόν στα ημίμετρα;
Στο λίγο από κει, λίγο από δω;

Μεγάλωσα.
Ξέρω σε τι να υποκλιθώ.



24-Ν

Μην το λες, ούτε στο χιλιοστό δεν θα του μοιάσει... 

17-Ν

Σώπα! είναι πιο glam, εδώ, στον οχετό αυτής της ηπείρου, σ᾽αυτήν την μίζερη άκρη της, να ταυτίζεσαι περισσότερο με τον πόνο και την φρίκη της πόλης του φωτός, παρά με των κακομοιριασμένων της Κένυας, ή της Ρωσίας, ή του Λιβάνου. 

Δώρα - Όπλα


Τα δώρα που δεν άξιζες
όλο χαρά τα πήρες
μ᾽ αυτά σε πολεμάνε
και σε νικάνε τώρα.

Τα δώρα που δεν κράτησες
κι ό,τι έστειλες πίσω
χαμόγελα που χάρηκες
και χάδι πριν τον ύπνο.

6-Ν


Ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί που μας χαρίζουν την ωραία ανεξίτηλη μυρωδιά τους
όταν μπαίνουν στην ζωή μας.
Έτσι δεν μένει η μπόχα κάποιων άλλων.

4-Ν


                                           Κάναμε τόσο δρόμο για γέννα ή θάνατο;


2-Ν


Δραπετεύοντας από εδώ μέσα,
παίρνω τον δρόμο και περπατώ ακριβώς πάνω στην κάθε λέξη που γράψαμε  σ᾽ αυτήν την ιστορία. Ξέρω πως ο δρόμος αυτός θα με βγάλει στο ποτάμι που βλέπω κάτω απ´ τα πόδια σου. Από εκεί θα σε κατασκοπεύω.
Μια πόρτα θ᾽ ανοίξει, για να μπω στην ομορφιά της κρυμμένης αλήθειας.



(Στα τραγούδια που μοιραστήκαμε)

31-O

Tι ωραία μ᾽ έναν πήδο
να ᾽φτανα κάπου κεί πέρα...
να ´ριχνα ακόμα ένα
και ν᾽ αγκάλιαζα εσένα.

(απ.: "Μακριά πόδια, άντε έλα!")

24–O

Πολλά 0υφ,
σ᾽ όλους τους τόνους!!!

23-Ο


Ένα δωμάτιο που έμεινε γεμάτο με βροχή από λέξεις.
Λέξεις υγρές, όπως κι η μέρα,  μερικές βελούδινες άλλες απόμακρες.
Να στάζουν αίμα -δηλητήριο για άλλους- τόσο απαλό και γλυκό σα χάδι γάτας.

Ακόμα ένα ταξίδι...  πιο μακριά.


απόφαση-μηδέν

έδεσε τα χέρια, τα μάτια,
δεν άκουγε
κι άρχισε να ψηλαφίζει,
με το πόδι μόνο, το έδαφος,
για το επόμενο βήμα.

13-O


Μια μέρα αλλάζει
βγάζει γλώσσα

με το ένα πόδι στο παράθυρο,
να ξεκουράζεται





9–O

Δεν είναι πολλά, αλλά βαριά
κι ο θόρυβος που κάνανε πέφτοντας
τα κάνει να φαίνονται τόσα...

Το Φίλτρο

Μη το σκέφτεσαι. Πήγαινε.
Τίποτα δεν βγαίνει σε κακό.
Πήγαινε, δες αν σου πάει μείνε.
Αν δεν σου πάει χαιρέτα ευγενικά και στρίψε.
Αρκεί να ᾽χεις το φίλτρο σε λειτουργία.

Πίστη

Δεν υπολογίζεις αν αξίζει
ή αν θα αναγνωριστεί
τι θα γίνει, που θα βγει,
 αυτή είναι η αξία της,
δεν υποχρεώνει
δεν μετανοιώνει
γιατί δεν σου δίνει το χρόνο
επειδή είναι πάντα εκεί
με οποιοδήποτε τρόπο.
(αξίζει ότι δεν υπολογίζεται )


30-Σ1


Το είχαμε καταλάβει πως οι Αρειανοί δεν είναι ξενέρωτοι
μας το είχε τραγουδήσει κι ο Ziggy κάποτε.
Το ᾽ξερε από πρώτο χέρι, εκεί ζούσε...

30–Σ


Αυτή τη συνωμοσία στο βλέμμα ζηλεύουν.
Αυτό που δεν ξέρουν.
Το μόνο που ξέρουν είναι πως δεν θα μάθουν.

Μόνιμο τώρα

Άρχισε να κάνει κρύο
ζεσταίνω τους δαίμονες μέσα
και σ´ αφήσω μόνο
για να πάρω πάλι
τον γνωστό δρόμο
αυτόν που καλά ξέρω
αυτόν που κάνει
το παραμύθι, όνειρο
που αλλάζει το χρόνο
και φέρνει το χτες, το αύριο
σ᾽ ένα μόνιμο τώρα 

με σκρατς

ποιο είναι το πιο ερωτικό τραγούδι που άκουσες;
















κι έχει σκρατς
και κολλάει η βελόνα στο τέλος

29–Σ


Εκεί που φτιάχνουμε κάτι ή σκεφτόμαστε για το άλλο
ξαφνικά ακούω το κορίτσι που δεν ακολουθεί την μόδα
 (αλλά τα καταφέρνει με τον τρόπο της κι είναι μέσα σε κάποια δικιά της) να λέει:
"ΝΑ, αυτό είναι πολύ μόδα όπως μου είπε η τάδε"
Περιμένω ανυπόμονα την επόμενη φορά να μου το ξαναπεί...

27στοδασος

Περπατώ στο δάσος
ψάχνοντας τον κακό λύκο
μπας και το τέρας καταπιεί,
αλλά γύρω μου μόνο
καλοκάγαθα, χαδιάρικα
σκυλιά και γατιά


Τρρρρρ

Παλιά πληρώναμε και τρέχαμε σε Άμστερνταμ και Λονδίνα
για να τα βλέπουμε αυτά...
Ενώ τώρα!!!

25βροχή

- Θα μας νανουρίσει η βροχή. Θα νυστάξεις, θα κοιμηθείς.
- Φοβάμαι πως αν κοιμηθώ αυτή θα σταματήσει
και δεν θα την δούμε αύριο, όπως την είδαμε σήμερα,
να βιάζεται να εξαφανιστεί στη θάλασσα μέσα.
- Παιχνίδι είναι, αυτό που παίζουμε κι εμείς.

Βυθίζομαι, τυλίγω τα φτερά μου γύρω μου, σαν αγκαλιά.
   
      Κοιμάμαι σου λέω!
        Μόνη μου θέλω.

Πατρίδες

Η πατρίδα μας χωρίστηκε
σε έρωτες προς άβατες βουνοκορφές
και σε αγριεμένες θάλασσες
με γαλέρες πειρατικές.
Συνουσίες που κάποτε είδες
σε τουαλέτες βρωμερές,
χόρτο που πίνεται
σε υπόγειους τεκέδες.
Φύσης και παραφύσης καταστροφές.
Η πατρίδα μας κόπηκε σε μερίδες
για μικρές και μεγάλες απάτες,
αρπαχτές κι εφιάλτες,
που το πρωϊνά τους καπνίζουμε
μαζί με πολλούς καφέδες.

Αναποδοιπορικό

Αυτό λέγεται αναποδιά
ή σελήνη στο σκορπιό;
μέρες σαν κι αυτές
όταν ρίχνει καρέκλες
με χαμηλό βαρομετρικό
να θες
να πηγαίνεις διακοπές.
Πατάς και δυό κουμπιά
κι αλλάζεις τον καιρό.

22-9

Μοναστηράκι


ελπίδα


Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία
η ελπίδα χαροπαλεύει στην εντατική
η ελπίδα που θα δραπετεύει.

Κι ας το πιάσουμε
απ´ την αρχή πάλι,
απελπισμένες μοναξιές
κόντρα σε παρέες ιδανικές
που προσπαθούν να κρατηθούν
από ένα κάτι
πατώντας στα λάθη
μέσα στο χάος
την ομορφιά θα τη βρουν.


pixel

.................................
κι είναι που στη φωτογραφία
δε ψάχνεις στο βλέμμα,
δεν ζεις εκείνη τη δύναμη
της στιγμής όταν την κοιτάς,
αλλά είναι, που μόνο τα pixel μετράς.

Λουρ Μου

Στο κρεβάτι αγκαλιά με 12 περιπλανώμενα διηγήματα
κι ο Λουρ πιο κάτω κοιμάται αγκαλιά με το αριστερό μου πόδι.
Ξαφνικά αφήνει το πόδι με κοιτάει, σηκώνεται και πλησιάζει τη μούρη μου.
-Τι θες; τον ρωτάω.
Δεν απαντάει,
φέρνει τη μουσούδα του πιο κοντά στη δικιά μου κι αρχίζει
να με φιλάει στα χείλη, λες κι είχαν πάνω τους την αγαπημένη του λιχουδιά.
Ξαναφεύγει και πάει πάλι στην θέση του.
Καταλαβαίνεις....

Libie

 lieblich Libie

14-Σ



Παρακολουθώντας το debate!
(μαζί και τα ζώα μας)

ΠΡΟΦΙΛ

Επιφάνεια οθόνης,
νοιάζομαι,
τα κοινωνικά,
σπαρακτικές φωτό,
περνάω καλά,
τον γνώρισα,
τον έσβησα,
που θα πάω και με ποιον
τι έφαγα,
τι φόρεσα,
θυμήθηκα τον φίλο μου που πέθανε,
ξέρω απ´ όλα,
πόσα "like" και γιατί;
μπουκωμένα όλα αυτά μαζί,
τόσα κι άλλα τόσα,
χωμένα να χωράνε
σ᾽ ένα διαδικτυακό προφίλ.
Για να υπάρχουμε.
Ο καθρέφτης έγινε μόνιτορ
κι έτσι μορούμε να κάνουμε πρόβες
πριν πλασάρουμε στον "κόσμο"
το πρόσωπό μας το καλό
για να πούμε ατάκες
με νόημα βαθύ
και με το ανάλογο το στυλ.

10-Σ


Αυτό το "κι ο μήνας έχει 9", μετά από παρατήρηση μακροχρόνια
είναι πολύ αποτελεσματικό κι ενδεικτικό.
















(Άσε που και το 9 σαν αριθμός είναι μαγικός.)

9-Σ

Πατατάκια, dip, χυμοί, αρωματικά στικς
 debate παρακαλώ...

νιαου

-Γιατί προτιμάς τις γάτες;
-Γιατί νιαουρίζουν.
Το νιαούρισμα ψιθυρίζει, δεν κάνει θόρυβο.
Θες ν´ ακούσεις κι άλλο.
Όπως όταν ακούς κάποιο τραγούδι που σε μελαγχολεί
αλλά την ίδια στιγμή διώχνει και κάποιον πόνο.


φίλτρο

Τον έβαλε φίλτρο στο τσιγάρο
που μέχρι τότε το κάπνιζε βαρύ, σκέτο.
Αλλά το έκοψε.

1967

"Τρούμπα"
Μ.Μ.

τρέχοντας

"Μπορείς να έρθεις τώρα;"
"Τρέχοντας;"
"Ναι!"
"Άνοιξε,  χτυπάω το κουδούνι"

2-Σ

Της υποσχέθηκε να κόψει το τσιγάρο.
Της έδειξε το σετ και το usb.
Μύρισε ο χώρος από καραμέλες και κανέλλες!

1-Σ

Ωραία τα παραμύθια, όταν έχουν μαγεία!
Όχι όταν επιπλέουν τα ψέμματα
σα φελλοί στην πραγματικότητα.

πεταλούδες

Μαζί με μια κλωστή
τράβηξε και μια τζούρα
απ´ το τελευταίο τσιγάρο,
γύρισε και της είπε
"Γελάμε γιατί, τις πεταλούδες
εμείς τις έχουμε ζωντανές
κι ελεύθερες μέσα μας,
πολύχρωμες, τροπικές.
Όχι βαλσαμωμένες,
ούτε πιασμένες σε απόχη"

δεν

...
δεν είναι ίδιο το πρόσωπο που αγαπούσε
δεν θέλει να το δει
φοβάται πως δεν θα το αναγνωρίσει
πως δεν θα το ξαναγαπήσει...

30-Α1

Μεγάλες προσδοκίες ή αλλοιώς
-κράτα κάβα πολλά Xanax

30-Α

Τελικά αυτοί ζούνε ανάμεσά μας
ή εμείς ανάμεσά τους;

Puzzle

Είναι το puzzle της ζωής
που καθώς προχωράει
το συμπληρώνει
μ´ αυτούς που αγαπάει να κρατάει,
-γη κι ουρανό για βάση-,
τους άλλους τους ξερνάει
δεν τους χωράει.
Πρόσωπα από σεντούκια
με φωνές από πηγάδια,
μαγικές εικόνες,
από φως κι από σκοτάδια
κάποια ιστορία πλάθουν,
κάτι πάνω μας ν´ αλλάζουν
Σα καιρικά φαινόμενα περνούν
ποτίζουν ή ξεραίνουν
κι όλα καλοδεχούμενα,
τα πριν και τα μελλούμενα.

Λου μου


Η χαρά της ζωής,
 φοράει γούνα
έχει τέσσερα πόδια, και ουρά

26-Α

.... βλέμματα,
που σου κόβουν την ανάσα.

Κυριακή

Μια χαλαρή Kυριακή.
Ένας ανεμιστήρας διώχνει τον Αύγουστο,
μπερδεύει χρωματιστές κλωστές
γύρω από έναν έρωτα μωρό,
που μόλις μαθαίνει να περπατάει.
Πολύτιμο δώρο τυλιγμένο
εισητήριο στο δρόμο,
για ένα ταξίδι
στην άλλη μεριά του κόσμου

ΑΒΓ


Α: Έκανε και καλά πως τα πίστεψε.
Β:  Νόμισε πως τα ᾽χαψε.
Γ:  Την έκανε. 

19-Α1

Έμαθα απ´ τον καλύτερο.
Ν´ αλλάζει 3 λεωφορεία από Εύβοια
με οδηγό την καρδιά...
Πάντα νέος.
Υπόκλιση!

19-A

Kάτι αρχίζει ν´ ανθίζει.
Μυρίζει ωραία
και θέλει να μου μιλάει συνέχεια
για τα πάντα.
Κι εγώ...
για την ομορφιά

ΡΕΤΟΥΣ

Όλοι αυτοί οταν έτρεχες απλώσαν χέρι
μακριά να σε στείλουν, απ´ ανθρώπου μάτι.
Σου στρώσανε να κοιμηθείς κρεβάτι
ψέμματα σου ᾽πανε πως είναι βράδι.
Πνίξανε τις λέξεις που ήθελαν να βγούν
σε πονάνε οι πληγές κι ακόμα αιμορραγούν
σε σκοτώνουν τα λόγια αγάπης που ακούς.
Στους δρόμους τα όνειρα δεν καρτερούν
με τα χέρια στις τσέπες, τις πλάτες γυρνάει
σε ψέμματα αγορασμένα και σε ρετούς.

15-Α

... πως να μην σ´ αγαπάω ακόμα;
    ότι και να γίνει, ότι κι αν συμβεί
    κάτι τέτοια κάνεις που θυμάσαι(!)
    και σ´ αγαπάω πιο πολύ
(Αυτό που λέμε "η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά")

μαγειρική

ρίχνουμε στην καθημερινότητα
λίγο μέση από Αύγουστο
γάλα, μέλι και κανέλλα
(κρατάει το χρόνο όλο)

δώρο

Το δώρο για τα γενέθλια
 ήρθε δυό πριν τη μέρα του.
Ο Αύγουστος δοκιμάζει,
απελευθερώνει κι επιβραβεύει.
Η άδεια πόλη αποκαλύπτει.
Κι εμείς μάθαμε να κρατάμε αγκαλιά
και να προχωράμε
με το αληθινό.



Πάμε Πάλι



Αρχή από Δαφνομήλη
τώρα, όπως τότε,
συνέχεια στη Μεταξά
πάμε για Ψυχικό
καλοκαίρι, Αύγουστος,
φασολάκια να φάμε
κι ένα παγωτό,
στάση διαρκείας,
γέλια, πολλά,
τηλέφωνο
ένας γάτος ζηλεύει,
στο σπίτι στη γωνία,
τα πιο ωραία μπάνια
στα μάτια που μας κοιτάνε
και ιδρώνουν

11-Α

Σ᾽ άρεσε όταν με είδες να πέφτω;
Κι εμένα, πολύ!

ελαφρύ


Μη ρωτάς, σου πάει καλά...
σ´ αγκαλιάζει δροσερά
κάνει ύπνο ελαφρύ
μέσα σ᾽ένα σεντόνι πορτοκαλί.

ΜΥΣΤΙΚΑ

Δεν της πήρε πολύ χρόνο
όταν γνώρισε
το ένα και το άλλο
να καταλάβει πως θα τύλιγε
τον εαυτό της
μέσα σ´ ένα βελούδινο
σκοτεινό μυστικό
κάπου παραπέρα.
Δηλαδή ούτε στο εδώ
ούτε στο εκεί.
Ένα βήμα στον αέρα.
Χωρίς να περιμένει
αλλά ούτε να βιαστεί.




φεγγάρι πάνω



 











 Τα βράδια το νερό ανοίγει μια αγκαλιά μετάξι
 σε χαϊδεύει απαλά,
 το φεγγάρι
 απλώνει αόρατα -για τους άλλους- χέρια,
 προσπαθώντας να μας τραβήξει πάνω του.
 Αφήνεσαι και πας....

κάπου-κάποτε-τώρα


                                         

αφιερώσεις

Όταν ήμουν μικρή υπήρχαν οι πειρατικοί σταθμοί... κάνανε κι αφιερώσεις
.........................................
Don't hang around 'cause two's a crowd
On my cloud, baby

Το ᾽79 (Β.Π.)


Είχε ζωγραφίσει τον τοίχο -απ´ άκρη σ´ άκρη- στο πατάρι του αμαρτωλού pub Rainbow που πηγαίναμε, στην οδό Ηπείρου, Τρίγωνη πλατεία... Κιθάρα έπαιζε κι εκείνη την εποχή σπούδαζε στα ΤΕΙ της Λάρισας (κι ήταν η ωραιότερη περίοδος της ζωής του, όπως μου εξομολογήθηκε πολλά χρόνια αργότερα και πως "το ´69" που έλεγε και το τραγούδι για ᾽κείνον ήταν το ᾽79).
Όταν γκρεμίσανε το μαγαζί, όλοι στενοχωρεθήκαμε που χάθηκε μαζί κι εκείνο το αριστούργημα που μας ταξίδευε, κάθε φορά που το κοιτούσαμε.
Όλοι τον αγαπούσαν τον Βασίλη.

24-I


Όταν θα ´ρθεις να φέρεις και το usb με την διασκέδαση.
Να το κάψουμε.


23-I


Σαν ταινία του Stephen King αυτό το καλοκαίρι, ή του Hitchcock.
Περιμένεις από στιγμή σε στιγμή να σου κάνουν επίθεση τα πουλιά,
ή σα να περιμένεις να αναρρώσεις -για να φύγεις- με μια ψυχοπαθή νοσοκόμα
από πάνω σου.

χρόνος πίσω #1

Aν γύρναγε ο χρόνος πίσω θα πήγαινε σε ´κείνο το μπαράκι που έβαζε μουσική, -τη Ράμπα εδώ στα Εξάρχεια,- να τον ξαναδεί να ανεβαίνει την σκάλα κούτσα -κούτσα και θα τον έσφιγγε στην αγκαλιά της. Θα έμπαινε στο πορτοκαλί DCV να πάνε μια μεγάλη βόλτα στην παραλία, για να της πει την ιστορία του ετοιμόρροπου ξενοχείου με τα φαντάσματα των ανταρτών και τους σκορπιούς.

20-I


Εποχή...
Συσφιξη σχεσεων.
Μαζι, σ´ ενα σπιτι.


9.2



Μόλις το καλοκαίρι έκανε την εμφάνισή του,
μάζεψε τα πράγματα και βρέθηκε Μαυρομιχάλη και Μεθώνης, στον 2ο όροφο. Το νοίκιασε.
Μια μέρα κι ένα βράδυ αντέξανε τον πόνο του χωρισμού.
Πήγε και την ξαναπήρε στο σπίτι τους.

ΑΞΙΟΙ

Ευτυχώς υπάρχουν κι αυτοί οι λίγοι άνθρωποι,
με την στάση τους, τις επιλογές τους, τις αξίες
σε κάνουν να αισθάνεσαι τυχερή και περήφανη
που τους γνώρισες κι υπάρχουν ακόμα στη ζωή σου.

12-Ι

 είναι μεγάλη υπόθεση να ξέρεις να πέφτεις.
Το (ξανά) κατάλαβα με την χτεσινή πτώση ...

που ζεις;

όποιος -βαθειά νυχτωμένος- περίμενε κάτι διαφορετικό
 ας ξυπνήσει
ή αν δεν θέλει, ας κοιμηθεί σ´ αυτό το πλευρό...

῾Μια φορά κι έναν καιρό
στους πολέμους κρατούσαν όπλα
ο εχθρός απέναντι είχε πρόσωπο
δεν ήταν απλά μια κουκίδα σε μόνιτορ῾

Καληνύχτα

atm

Ουφ πια! Άντε πάλι... Κάθε μέρα στο ATM, βαρέθηκα!

5 Τσίπρας

Το 5 κυνηγάει τον Αλέξη... 5μήνες κυβέρνηση στα 5 χρόνια κρίσης, 25/1, 5/7

μπιτ για ντιπ

Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου 
διαλυμένα από την τρέλα,
πεινασμένα και σε κατάθλιψη,
να σέρνονται σε τράπεζες και ΑΤΜs 
γυρεύοντας μια μνημονιακή δόση...

frei

ein, zwei, drei
..........................
Πήρα καφέδες,
για τα μαλλιά βαφές,
πήρα υγρά κι aspire
und αισθάνομαι frei
...........................

URope


Βάφω ξανθό το μαλλί,
να κατέβω στην πορεία
Ζήτω η ξανθιά Ευρώπη 

Αφελής;


Τώρα εμείς οι ανόητοι δηλαδή νομίζουμε πως το πρόβλημα είναι οικονομικό;
Δείτε τι παθαίνει (ή "πως πεθαίνει") όποιος δεν συμμορφώνεται.
Κι όταν είχαμε πάνω τα "καλά" (για τους δανειστές μας) παιδιά, τι καταλάβαμε;
Ξαφνικά ξεχάσαμε τις χιλιάδες αυτοκτονίες, το μόνιμο σοκ και τον εξευτελισμό;
Οι ουρές στις τράπεζες σοκάρουν περισσότερο από τους άστεγους
που κοιμόντουσαν και συνεχίζουν να ζουν έξω απ΄ τις πόρτες τους;
Να γυρίσουμε στην βέβαιη σταδιακή εξαθλίωση, με την ουρά στα σκέλια
γιατί ήμασταν για 5 μήνες άτακτα παιδιά;
Για μια κυβέρνηση που δεν τους αρέσει. Να τι παθαίνει όποιος δεν συμμορφώνεται.
Όσο και να σου αρέσει η Ευρώπη, μπορείς να πεις Ναι; Σε ποιους; Στους βιαστές; Σ΄ αυτούς που μας δίνουν την "δόση";
Αν πριν υπήρχαν τα βασικά τουλάχιστον, λειτουργούσε ένα υγιές σύστημα υγείας, παιδείας, πολιτισμού ίσως να το σκεφτόμουν.
Όχι, ακόμα δεν έχω το σύνδρομο της Στοκχόλμης και δεν μου αρέσει αυτός που κουνάει το δάχτυλο στην πατρίδα μου.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον πως δεν θα στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου.

28-Ι

Αυτές τις μέρες του φόβου, της ανασφάλειας και των 1000 κακών της μοίρας μας... αποφασίσαμε να μην ανησυχούμε
αλλά να κάνουμε πάρτι κάθε μέρα, όλη μέρα.
Θα του δώσουμε να καταλάβει
Μετά θα... δούμε
σαν σωστοί Έλληνες

ξε-βάφει


Πρόσεχε, γιατί το ανήθικο της συναστροφής σε λερώνει.
Ξεβάφει πάνω σου -σαν ρούχα που πλένονται μαζί σε λάθος πρόγραμμα.

το τετράδιο με το αλογάκι


Kάπου κάπου, όταν θέλει να κάποια επιβεβαίωση πως κάποιος την αγάπησε,
ανοίγει το κόκκινο τετράδιο με το αλογάκι
και διαβάζει τα ποιήματα που της έγραφε. Κι έτσι ησυχάζει.
"Όταν Γιορτάζουν Οι Θεοί"

P.H. 9,8


Είδε την Σεχμέτ στην γάμπα του.
Τον είχε πάει αυτή στην πατρίδα της.
Το έκανε για να την ικανοποιήσει, αλλά ήταν μόνος κι ευγενικός
και δεν κατάφερε να τελειώσει το ταξίδι του, όπως το είχε προγραμματίσει.
Τον βοήθησε να το συνεχίσει αλλού.

24-Ι


Τρόμαξε απ΄ αυτά που της είπε.
Αισθάνθηκε σα να περάσανε από πάνω της 50 χρόνια μέσα σ΄ ένα τέταρτο.
Της πέρασε όταν κοιτάχτηκε σε άλλα μάτια.
Και ξανα άνθισε!

8.3

Ένας Ισπανός σα μουσίτσα, ένας Ιρλανδός με φλάουτο ίδιος ο Ian Anderson
και μια τριπαρισμένη γάτα να παίζει με το παραμορφωμένο είδωλό της σ΄εναν καθρέφτη. Αν έβαζες το χέρι στον τοίχο θα έβγαινε από την άλλη πλευρά. Σα να ηταν από βούτυρο.
Ρώτησε για το πηγάδι που είδε και είπανε να το προσέχει γιατί "είναι της ανάγκης σου και μπορεί να σε πνίξει".
 Κάποιος κρύος χειμώνας στην Πλάκα

λάθος βήμα

Κάποιο λάθος βήμα,
άλλοι στη γωνία
να κάνεις περιμένουν,
άλλοι πίσω από κουρτίνα
να παρακολουθούν.
 Τον βηματισμό να κρίνουν,
 κάποιο παραστράτημα,
κάτι να βρουν,
κάτι θα επινοήσουν.
Μη δώσεις σημασία,
έχεις μια φωλιά με φίλους.

follow

"I wasn't born to follow", ε;  όπως έλεγε το τραγούδι! έλεγε...
Τώρα, αλλαγές: Προσοχή και "Follow the leader" ...




τα'χασε


Αχ! Τα έχασε! Τον είδε μπροστά της ξαφνικά, εκεί δίπλα στο περίπτερο
κι έχασε τα λόγια της...
"Φρούτα του παππού" ζήτησε "ταπατάκια και πανωτά"
Ο περιπτεράς την ρώτησε από που είναι!

φμ

 ποστάρω τη ζωή μου, άρα υπάρχω (;)

ύπνος


Δεν είχε καταλάβει πως
όταν ξυπνούσε ξαφνικά τα βράδια
και τον έβλεπε πάνω από το πρόσωπό της, να την κοιτάζει,
δεν ήταν ότι προσπαθούσε να μπει στα όνειρά της
ή για να καταλάβει απ΄ την αναπνοή της αν τον αγαπούσε.
Την έβλεπε όπως ήθελε να την έχει...

dettol


μέσα από μια πισίνα γεμάτη με dettol, τον άκουγες να τραγουδάει
με δυνατή φωνή "I need a dirty woman"...

19-I

Τόσες μέρες που έφυγε κι ακόμα νομίζω πως θα γυρίσω το βλέμμα
και θα δω τα χρυσά μάτια του να με κοιτάνε
σα να ζητάνε την επιβεβαίωση της αγάπης μου.
Συνέχεια.

ερωτήσεις


Μη ρωτάς μόνο τον άλλο "που ήσουν όταν σε χρειαζόμουν",
ρώτα και τον εαυτό σου "εγώ ήμουν εκεί όταν είχε την ανάγκη μου;"

βροχή

Αυτή η βροχή τόσο απαλά έπεσε.
Σκόρπισε ανακούφιση,
δικαιολογίες για κάπου που δεν θα πάει.
Είχε πει "αν βρέχει, δεν θα 'ρθω",
και την προσκάλεσε
χορεύοντας τον χορό της...
Δεν υπήρχε χρόνος.
Έπρεπε να ετοιμαστεί για άλλο ταξίδι.

-1


-1 ο ανάδρομος  Ερμής...

6-15


 φίλος...
κι αν δεν αμφιβάλλω γι'  αυτό
θα σε πιστέψω, θα σε δικαιολογήσω
θα σε κανακέψω, θα σε κακομάθω
όπως κάνουν οι φίλοι μεταξύ τους.
Αν υπάρχει αμφιβολία
ψάξε στο ποτέ και στο δεν


01

"Mετά απ΄ όλ΄ αυτά, φοβάμαι και την σκιά μου,
 ήθελα να βρεθώ, να μιλήσω με κάποιον που να τον έχω εμπιστοσύνη
και ήρθα σε σένα."

10-Ια


Μήπως ήρθε ο καιρός να ξαναπαντρευτούμε;

χρόνος πίσω


Αν γύρναγε τον χρόνο πίσω
θα πήγαινε στο Time Out στη Θεσσαλονίκη,
στα γενέθλια του, τότε,
να του πει ένα "ευχαριστώ",
έτσι, προκαταλαβολικά.

10-Ι


Διαβάζοντάς τον είχα την εντύπωση πως η ζωή του ήταν ένα μόνιμο ταξίδι
στην υφήλιο,
πως είχε περάσει κι είχε ζήσει σ΄ όλες τις παραλλήλους.
Κι όμως δεν είχε βγει από εκείνο το υπόγειο
παρά μόνο για τα καθημερινά του απαραίτητα...

Ο νικητής

Μέσα σ΄ όλα τ΄ άλλα
κι ενώ τα ρολόγια δείχναν άλλους χρόνους, τους πραγματικούς,
υπήρχε ένας χώρος μέσα στο κεφάλι του, όπου πάλευε με το φανταστικό και τον "άλλον".
Ο "άλλος" ήταν αυτός που πάντα κέρδιζε στα μάτια της.
Ήταν πάντα μαζί τους στο ταξίδι.
 Εκεί μέσα. Εκεί που έγραφε το δικό του σενάριο.

απάντηση-


Ραντεβού
Τόπος:   Γενί Τζαμί
Χρόνος: Όταν η φοράδα χεστεί

'13

...κάθε λέξη, από τις ιστορίες που της έλεγε, έπαιρνε μαζί της και λίγο απ΄ το βάρος που δεν άντεχε να σηκώνει.
 Εκείνη, έμπαινε στις ιστορίες του και ξέφευγε απ΄ το πένθος της για ένα παρόν,  που μόλις είχε σκοτώσει.

6-Ι


Μακάρι να 'ταν ψέμα πως ούτε κι εγώ
δεν με αντέχω. 

Δικαίωση

Όταν μου φώναζε
ν΄ αλλάξω τη ζωή
να διώξω τα παράσιτα
που ζούσαν μαζί μου
δεν άκουγα,
όταν μου το ψιθύρισε στο αυτί
το κατάλαβα.
Ο χρόνος που πέρασε
τον δικαίωσε.

2-Ι


Το έκρυψα τόσα καλά, καιρό πριν, που ούτε κι εγώ θυμάμαι
   που είναι και τι είναι...

αλλά...


Μέχρι τώρα,
αυτό που παρέμεινε ίδιο
πάνω στο τραπέζι
μέσα στα χρόνια
είναι ένα φλυτζάνι με καφέ.

ΜΙΑ ΝΙΚΗ


Σκοντάφτουν οι λέξεις στο στόμα,
τι άλλο να φοβηθείς να πεις;
Με απορία σε κοιτάνε που γελάς,
που όρθιος είσαι ακόμα,
ενώ σε είχαν για πτώμα.
Σε κάποιον αγώνα ζωής
χωρίς να ξέρεις πως,
πολεμάς και νικάς.
Τα δάκρια είναι
που φέρανε τα δώρα.

αναπνοές


Κάποια απ΄ αυτές τις χρωματιστές κλωστές που παίζω,
θα γίνει φίδι,
θ' ανέβει ως το λαιμό και θα τυλιχτεί γύρω του σφιχτά.
Την αναπνοή μου για να εκτιμήσω;

Εξ.Α.Σ.Κ.


ναι! στον αγώνα για την Εξαφάνιση της Άσπρης Σόλας και Κάλτσας...

Α


Πίσω στο "Α" ή στην αρχή του "Α";

#21-Μβ



Θα ήσουν η ευκαιρία μου, θα σ'  έπιανα απ΄ τα μαλλιά
αλλά δεν έχεις.
Βρες μου μια λύση!

#21-M


Πολύ φίλος (όπως λέει κι ένας φίλος) αυτός ο Μάϊος.
Τον θυμάμαι από παλιά, αυτόν τον μήνα.
Έχει ένα κουτάκι με εκπλήξεις
και τις πετάει γύρω τριγύρω καθημερινά.
Δε νομίζω φέτος να τον αφήσω να τελειώσει.

#18-M


Aυτό το 0uf  λέω να το κάνω ft0u (μη μας ματιάσουν).
Χωρίς καμμιά προσπάθεια και μέσα σε τέτοιους καιρούς
να ζεις οι ωραίες στιγμές είναι πολυτέλεια.
Πόσο μάλιστα οι μέρες να κυλάνε ευχάριστα! 

#13-Μ


Μα,
ούτε ο σκληρός (δίσκος) δεν άντεξε το βάρος και το δέος
μαλάκωσε, έλυωσε κι έπεσε σαν μαραμένον μπέος

#10-Μ


Το όνομα του παιχνιδιού: "Πόση σαντιγύ μπορείς να φας;"

Αν


Αν φορέσω τα παπούτσια σου,
θα με πάνε μακριά προς τη άγρια δύση;
Ή σε νύχτα παραμυθένια της ανατολής;
Αν φορέσω τα ρούχα σου πως θα νοιώσω;
Θα ζεσταθώ απ' το δικό σου κορμί;
Ή θα με εξαφανίσουν
καθώς θα πέφτουν σε κάποιο χαλί;
Θέλω να με δείχνουν ωραία, ποθητή.
Θα κρύψουν τις άσχημες πληγές
από κάτω, κανείς να μη τις δει;
Αν θα μείνουμε μόνοι
στο ταξίδι μας στον κόσμο
θα μου κρατάς το χέρι;
θα μου δείχνεις το δρόμο;
Δεν θέλω πάλι να χαθώ.

Εκεί



Ανέβηκε δυό στάσεις μετά από εκείνη, στο τραίνο.
"Που πάτε;" την ρώτησε.
"Εκεί" του απάντησε.
"Ω! είναι πολύ ωραία εκεί, αλλά προσπαθήστε
όσο μπορείτε να αποφεύγετε τους καημένους..."
Ενθουσιάστηκε με την ταξιδιωτική του οδηγία
κι αμέσως του ζήτησε να γίνει ο συνοδός της.

#8-M



Μακάρι!!!
Καμαρώνω και ... ξανακαμαρώνω...

ο παππάς

Την άλλη μέρα, στις 8.00π.μ. πήρε τηλέφωνο ο Πατήρ Κόκκας για να μας πει
πόσο ωραία πέρασε στο μυστήριο,
και πως το έζησε σαν πάρτυ παρά σαν γάμο!!!

#3-Μα2

Περπατάω στις μύτες, σιγοψιθυρίζω τις λέξεις και σε κοιτάω στα μάτια.
"Άλλαξες" ακούω να λές "αρχίζεις να μοιάζεις στο ζώο σου"

#3-Mα1


... η σκάλα εκείνη έβγαζε σ΄έναν υπόγειο παράδεισο,
που για μέρες δεν τα καταφέραμε να τον αφήσουμε. Ch.

άλλα λόγια

Και που να φανταστείς
τι είχε στο μυαλό όταν σου έλεγε αυτά που ήθελες ν΄ ακούσεις...

#3-Mα


Tώρα που δεν είσαι εδώ
ποιός θα μου καθαρίζει το σπανάκι
απ΄ το δοντάκι;;;

#3-Μ


Με τα πόδια στο βουνό και το κεφάλι στη θάλασσα.

βρώμα

Φόρεσα ένα βρώμικο πανωφόρι για λίγο καιρό.
Ήταν τόσο βρώμικο που δεν το έβγαλα για να το πλύνω,
αλλά για να το πετάξω.

#28-A


Μη πεις πάλι "ποτέ δεν θα ξαναφορέσω τα μπλε",
θα το κάνεις,
καθώς το χασμουρητό θα σου σκίσει το χαμόγελο.

Γράμμα


Ανοίγω γράμμα, από το ταχυδρομείο!!!
 Πιάνω χαρτί με ανθρώπινο γραφικό χαρακτήρα,
λέξεις γραμμένες από κάποιο στυλό στο χέρι.


#20-A

                                         Θα έχω και τις δυό μαζί! Καλό είν΄ αυτό;

#19-A


... και δυστυχώς μεγαλώνοντας μαθαίνουμε όλο και πιο εύκολα να απομυθοποιούμε.

#17-Α

Ο Λουρίδας στο χέρι μου: "Η πιο σοβαρή δουλειά που κάνεις είναι να χαϊδεύεις τη γούνα μου και να με κάνεις να γουργουρίζω ... Άντε λοιπόν!"

Γάμος Κουτρούλη

-Ναι θα παντρευτούμε, είπε η γυναίκα στον κουτρούλη. Αλλά, νωρίς είναι ακόμα!
-Όχι θα παντρευτούμε του Αγ. Γεωργίου ανήμερα, μεγάλη η χάρη του....
Κι έτσι ο γάμος του κουτρούλη λέγεται και  "Τζωρτζ"

#15-Α


Οι πιο ωραίοι άνθρωποι,
αυτοί που μας ξέρουν και τους ξέρουμε
αυτοί, οι λίγοι,
που ποτέ δεν θα μας χάσουν και δεν θα τους χάσουμε.

ΟΤΑΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ


Δεν τα κατάφερα φρόνιμη να μείνω
να κάτσω ήσυχη μέσα στο σπίτι
παρέα με τον θεϊκό μου γάτο Λουρίδα,
μα βγήκα έξω σαν την κατσαρίδα,
πήρα απ' την κάβα δίπλα ένα κρασί
κι έτρεξα καρφί στη φίλη μου Κατίνα.
Τα ήπιαμε, τα είπαμε
απόσταση και μαράζι.
Στο δρόμο συλλογίστηκα
πως ψες βράδι δεν έκλεισα μάτι
και μ' έκοψε μια μαύρη πείνα.
Γυρνώντας γλυστρώ στο σκαλοπάτι
σπάω πόδι, σπάω χέρι και λεκάνη
τίποτα όρθιο δεν άφησα 
και τώρα να! στου πόνου το κρεββάτι.
Περάσαν φίλοι και γνωστοί,
μα χέρι βοήθειας δεν δώσανε.
Μόνο ντουλάπια και ψυγεία
με φαγητά, τ' αδειάσανε
και φεύγοντας φωνάξανε,
"θα τα πούμε μωρέ, περαστικά,
γυναίκες σαν και σένανε είναι θηρία.
Μη μασάς".
Τι να μασήσω ρε παιδιά, δεν έμεινε ούτε φλούδα
κι ούτε να περιθάλψετε,
καλύτερα να φώναζα τον ίδιο τον Ιούδα.
Αλλά κι εγώ, καλά όταν θα γίνω
στα μούτρα θα τους φτύσω
και με τακούνι στον κάλο τους θα πατήσω.

Έρωτας

Αν δεν γυρνάει τον κόσμο σου ο έρωτας,
ε, τότε σίγουρα περιφέρεσαι άσκοπα.

#6-A1


 Να ξέρεις, πάντα θα φροντίζω τη γούνα σου Παπουτσωμένε Γάτε!
  

#6–A


  Θα αφαιρέσουμε μερικά χρόνια, για να ζήσουμε λίγες στιγμές.
  Περιέργεια με μαθηματικά

#1-A


Πρωταπριλιά
με το καινούριο "μωρό" στην αγκαλιά!

#27-Μ


Με τέτοια νέα, καθημερινά, βλέπω (στην καλύτερη), να έρχεται ιπτάμενη κατά πάνω μας η "αγία" σαγιονάρα του Παΐσιου.
Και να ´ναι και Πήγασος!

#26-M


Το πιστοποιητικό ψυχικής υγείας δεν πρέπει να ανανεώνεται κάθε χρόνο,
μόνο σε πιλότους εναέριας κυκλοφορίας,
αλλά και για όποιονδήποτε οδηγεί κάποιο όχημα. 
(25 χρόνια πριν. Όταν άλλαζε η συμπεριφορά του, λόγω Alzheimer)

#25-Μ


Κι όσο η τεχνολογία προχωράει και δεν προλαβαίνουμε τις έξυπνες μηχανές και μηχανάκια το ένα μετά το άλλο,
τόσο ο ανθρώπινος μηχανισμός γίνεται όλο και πιο απάνθρωπος.
Πολιτιστικό-θρησκευτικό-κοινωνικός μεσαίωνας και πόλεμος.
Διαβάζοντας τα νέα και περιμένοντας τα χειρότερα!

"Φανταστικοί" γονείς



  Πολύ συχνά μου έλεγε, στο προαύλιο του σχολείου, πως ήταν υιοθετημένος. Εκθείαζε τους "πραγματικούς", "βιολογικούς" γονείς κι επειδή δεν τον ρώταγα, από που ξέρει τι σόϊ κουμάσια ήταν, συνέχιζε την ιστορία του. Οι πραγματικοί του γονείς ήταν άνθρωποι που "δεν μπορείς να φανταστείς".
 Προσπαθούσα να φανταστώ πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί που "δεν μπορείς να φανταστείς".  Το μυστικό του δεν το είπα πουθενά, αλλά προσπαθούσα να τον πείσω να βρει αυτούς τους γονείς και να μείνει μαζί τους.
 Άρχισα να φαντάζομαι κι εγώ  πως είχα κάποιους "φανταστικούς" γονείς, αλλά δεν το έλεγα, το κράτησα για μένα.
 Όταν μεγάλωσε σταμάτησε να μου το λέει όπως κι εγώ, σταμάτησα να το σκέφτομαι. 
Ήταν ίδιος ο πατέρας του!

Julian's clarinet


Λου από βεΛούδο

                                              "Έχω καταφέρει να κάνω τη ζωή τους,
                                                πιο απαλή κι απ´ τη γούνα μου"

Βούδας


Αυτά που άκουγα να λες στον πράσινο Βούδα
προσπαθώ καταλάβω.
Τόσα χρόνια που έφυγες χωρίς να μπορέσεις 
να μου τα εξηγήσεις.
Κάπου κάπου τον αγκαλιάζω και του μιλάω κι εγώ,
τον ρωτάω για σένα.

Σμύρνη


 Λίγο πιο ανατολικά θα πάμε, εκεί, στη Σμύρνη.
 Σα να ήταν η πόλη των παραμυθιών, φτάναν στ´ αυτιά μου οι ιστορίες της καθημερινής ζωής και του σπαρακτικού ξεριζωμού των παππούδων.
Μια ζεστή αγκαλιά γινόταν τότε, ο τόπος αυτός απ´ τα λόγια τους... κι όπως σε όλα τα παραμύθια υπάρχει κι ένας κακός λύκος, έτσι φάνταζε στο παιδικό μου μυαλό το απάνθρωπο κυνηγητό απ´ τα σπίτια τους, ο χωρισμός απ´ τους δικούς τους, η ορφάνια τους.

Θέλω να πατήσω και να μυρίσω το χώμα που πάνω τους ζήσανε, παίξανε, πονέσανε
κυνηγηθήκανε.
Αυτό το χώμα που φέρανε μαζί τους -με του διωγμού τον εφιάλτη- εδώ.
Αυτό το μέρος που με διάλεξε και διάλεξα, τότε.
Ένα εισιτήριο για τη Σμύρνη των παιδικών παραμυθιών.

#Χappi

.............................................................
βρήκα το γιατρό μου έδωσε το χάppy
και μπήκε το μυαλό σε τάξη...

ΑΛΛΗ ΑΝΟΙΞΗ


Αν είναι γκρίζα
η πόλη και γκρινιάρα,
ο ουρανός με μια αγκαλιά
άρωμα και πολλά φιλιά,
παίζει, σκόρπιζει άνοιξη
και μια γλυκειά ζαλάδα.
Η σκούρα βαριά κουρτίνα
πέταξε σαν πουλί μακριά.
Βρήκαμε την ευκαιρία,
άλλον ένα λόγο
για της καρδιάς την αταξία,
να λέμε αστεία
και να γελάμε δυνατά στο δρόμο.

#11-Μ

Βλέπω: Το blues που δεν έφαγα πάνω σε μια μπανανόφλουδα που δεν πάτησα!

11

Χώρεσε ανάμεσα στις λέξεις,
 έμεινε εκεί και μ´ ακολούθησε
σ᾽ ένα τετράδιο, έντεκα χρόνια.

#τίποτα3

χρειάζεται χρόνος και τρόπος
για να χαρείς το τίποτα.

Βήματα


Πέρασε ο καιρός, 
τα βήματα ξέχασα,
"χορός για δύο",
τα πόδια μπερδεύω
σε πατάω, με πατάς.
Έπεσα.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Κι ενώ όλα γύρω βρίσκονται σε αποσύνθεση,
μαθαίνω να στέκομαι όρθια σε στάση προσοχής.
Τιμωρία, δίπλα από την σπασμένη τζαμαρία,
στο ετοιμόρροπο ισόγειο, το παλιό σχολείο,
για ώρες στο ένα πόδι, ισορροπιστής
μπροστά στην αλήθεια... απ´ τα παραμύθια.

#24-Φ

Το μυαλό πονάει. Σταματάει.
Κι όπως έλεγε κι ένας παλιόφιλος... I could sleep for thousand years,
αλλά o Linus δεν μου δίνει το κουβερτάκι και κάνει κρύο

#23–Φ

Τόσα πολλά, σε τόσο γρήγορες ταχύτητες.

Χώρο, χρόνο, αντοχή... χωρίς ενοχή.

#10-Φα

Strauss Kahn: 12 όργια σε 3 χρόνια!... τι να πούμε εμείς για τη ζωή μας;;;!!!
Χαρά στα εγγόνια του... ιστορίες που θ´ ακούνε!

#10-Φ

Όταν ξυπνάω και βάζω τον καφέ αισθάνομαι σαν τον Πολάνσκι στον "Ένοικο".

#9-Φ

Θα ήμουν έτοιμη αλλά... ψάξε στα "αλλά" που ξέρεις.

#παιδικά

... ακόμα προσπαθεί να καταλάβει αν έζησε τα παιδικά τα χρόνια,
 ή μήπως όλα εκείνα τα χρόνια έλειπε από την πραγματικότητα.

#5–Φ

... σαν ένα καλωσόρισμα
σε μια καινούρια άνοιξη σήμερα!
 Δυο πλατείες  χαμόγελα.

#4–Φ

one–two– freee
πετάμε με το μαγικό χαλί

Του-Ντού

Παραπροχτές:
Να μην ξεχάσω να αλλάξω τους χρόνους σε μερικές σχέσεις.
Να μην ξεχάσω να αφαιρέσω κάποιες σκέψεις.
Nα μην ξεχάσω να βγάλω απ´ το μυαλό λεκέδες.
Να μην ξεχνάω να μένω μακριά από λακέδες.
Να μην ξεχάσω να βάψω τα μαλλιά
Να μην ξεχάσω να σου πλύνω τα μυαλά

Νile

πήγες κι εσύ στην άλλη πλευρά του πλανήτη!!!
ώρες-ώρες σκέφτομαι πως δεν έπρεπε να το κάνουμε εκείνο ταξίδι....

Στόχος


Ὀταν φτάνεις σ´ αυτό το κάπου
είναι που ο χρόνος σε προσπερνάει
κι ούτε καν σε κοιτάει.
Μόνο από στόμα ανοιχτό
λέξεις βγαίνουν
σα σφαίρες που τον στόχο
βρίσκουν ή δεν βρίσκουν,
πίσω, σ´ εμάς θα έρθουν,
σ´ εμάς που αιώνες γνωρίζουν.
Άλλο ένα εισιτήριο
τα χέρια μου σκίζουν
ενώ τα δικά σου,
το στόμα μου κλείνουν.
Αυτοί που αγάπησα
κάτι θέλουν να μου πούνε,
μα κι αυτοί πονάνε
κι αυτός ο πόνος με τρομάζει τώρα.

#31–I

Το αισθάνομαι, σε λίγο καιρό θα μπορώ να φορτώνω ζωή,
μέσα σ´ ένα usb.

#30–I

 Όχι! μη μπερδεύεσαι... συνεχίζουμε την αποτρίχωση.
Δεν είναι αυτή η παράταξη της αξύριστης γάμπας με το ταγάρι.

#29-Ια

...και ξαφνικά μετά από χρόνια αμέτρητα
(εκείνα που κλείδωνε την πόρτα)
 της λέει για κάτι που διάβασε και ...ζήλεψε!!!

#29-Ι

Το καλύτερο μέρος για να γελάσεις αυτές τις μέρες
είναι οι συζητήσεις στις ουρές των γκισέ των τραπεζών...

#κλειδί

Όταν έβγαινε απ´ το σπίτι κλείδωνε κι έπαιρνε μαζί του τα κλειδιά.
"Κατά λάθος", της απαντούσε, όταν τον ρώταγε γιατί το έκανε.

#28-Ια

Η πόρτα είναι ανοιχτή
να μπαίνει το σύννεφο
που μου χαμογελάει κρυφά
αλκυονίδες μέρες, σαν κι αυτή!

#28-Ι

...γιατί μάθαμε, είδαμε, ζήσαμε και ζούμε τη ζωή
μέσα απ´ τους στίχους και στους ρυθμούς των τραγουδιών.

#27-Ι

Μια μεγάλη μηλόπιττα
ανθότυρο με μέλι,
σταυροπόδι
και πίσω στα ᾽80´ς!

#26-Ια

Η αλητεία η ευγενική
 θέλει αρχές και ηθική.

Μακριά

Μακριά αυτή η αηδία από δω
δεν το χωράω όλο αυτό
"έχω ξεπουλίσει ότι είμαι και δεν είμαι,
έχω γίνει χαλί και με πατάει,
καταπίνω ότι δεν μπορώ να χωνέψω,
στου συμφέροντος χορεύω τον ρυθμό,
δεν αγαπάω,
μα πληρώνει τον λογαριασμό
και προσοχή χτυπάω"

#Πρωΐ

Το πρωΐ, μια ωραία μέρα,
μια μηλόπιττα στα δύο με κανέλλα
κι όλα τ´ άλλα με μαγεία κάνουν πέρα

#26–I

ναι, σου λέω, σε βλέπω, μέσα στο συννεφάκι,
σ´ αυτό που μπαίνω κι εγώ, δίπλα εδώ.

#25–I

... and me, I just don't care at all.

#24-Ι

Mε τα μάτια στον καφέ, σα να τον διάβαζε, σα να την έβλεπε,
τον άκουσα να ψιθυρίζει πως προτιμούσε να είναι μόνος
κι όχι σχέσεις ημίμετρα. 

#23-Ια

... από το μπάνιο, δίπλα, -που δεν τόλμησα να μπω-
αισθανόμουν όλη την οργή και την απελπισία του.

#23–I

Ότι άχρηστο νόμιζε πως έζησε, όταν το χρειάστηκε το βρήκε σε μια ντουλάπα
που, κατά λάθος λέει, την άνοιξε.

#Ύδρα

Στην Ύδρα ήθελε να της χαρίσει ένα δαχτυλίδι ακριβό, αλλά δεν τα κατάφερε.
Η κάρτα είχε απομαγνητιστεί απ´ την χρήση.

ΚΥΝΙΣΜΟΣ (vs) ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ


"Δεν είναι πως λέω ΨΕΜΜΑΤΑ. Μην το εστιάζεις εκεί. Είναι πως είμαι ρομαντικός και φτιάχνω τις καταστάσεις όπως νομίζω πως τις θέλεις εσύ κι όπως αρέσουν σε μένα."

 "Δεν είναι πως είμαι κυνική, απλά, κάνω την ΑΛΗΘΕΙΑ πανηγύρι."

#17-Ι

Ουφ, πάει κι αυτό...

#15-Ι


Πήρα ένα μολύβι στο χέρι κι άρχισα να τραβάω μια γραμμή, χωρίς να κοιτάω που με πάει. Κάποια φωνή μου λέει να σταματήσω. 
Πρέπει ν´ ανοίξω τα μάτια να δω που είμαι.
Αλλά φοβάμαι

#14-Ι

Where r u god?
I need some help to vote!

απάντηση

Δεν μπορώ να μένω σε κάτι που μου είναι αδύνατον να υποφέρω.
Δεν είμαι εγώ.
Και δεν τα καταφέρνω να γίνομαι κάποια άλλη.
Ξαναγύρναω σε μένα.
Και μου αρέσει που το συναίσθημά μου δεν είναι ευέλικτο, είναι απελευθερωτικό.

ΚΕΝΑ

Αγκαλιάζω όλα τα χρόνια
καθώς προχωράω, τα κρατάω σφιχτά.
Καταλαβαίνω πως μου φύγαν μερικά κενά,
γλυστρίσαν απ´ τα χέρια. 
Τ´ αφήνω...

Ψέμματα

Zήσαμε σ´ ένα παράδεισο
που οι άλλοι κόλαση τον λένε,
κρατηθήκαμε απ´τα τραγούδια
που κρεμόντουσαν στα χείλη
Η μοναξιά μας ζήλεψε
μας έκρυψε απ´ τον κόσμο
μας φρόντιζε, μας στόλιζε
και σκότωνε τον Αϊ Βασίλη.
Μυρίσαμε την άβυσσο
στον έρωτα ευχηθήκαμε
μιλήσαμε γι´ αγάπες, για λουλούδια,
μα ήταν πρώτη κάποιου Απρίλη.