Μαυρομιχάλη

Πάντα απ´ την Μαυρομιχάλη
έκοβε δρόμο για να έρθει.
Τον έβρισκε πιο δροσερό
και μπορούσε να περπατάει στη μέση του δρόμου,
χωρίς να ενοχλεί ή να τον ενοχλούν τ᾽ αυτοκίνητα,
που σπανίως κάναν εμφάνιση.
Μπαίνω σε άλλες εποχές σε μερικούς δρόμους, έλεγε.
Νομίζω πως πάω αλλού.
Το αλλού το δικό μου είσαι εσύ.

του παππού!

Ουπς! ξέρεις τι βρήκα;;; δεν θα το πιστέψεις!!!
Έψαχνα τη συλλογή με τα cd του παππού
κι ανάμεσα στους Megadeth και Iron Maiden
βρήκα αυτήν την διαθήκη του 1960!!!
Δες πόσο χάρηκε που γεννήθηκα!

Όνομα Σε Χείλη

Έχω στα χείλη θησαυρό
 όνομα που κράτησα
για συντροφιά στο δρόμο,
κι όταν απ´ το δικό του στόμα
ακούω το δικό μου
στης φωνής αυτής τον τόνο
γίνεται δυνατό.
Βρίσκει μια παρηγοριά στον πόνο.
Για τον λόγο τον απλό,
τον χιλιοειπωμένο, τον μεγάλο,
αισθάνομαι να κολυμπώ
στην αγκαλιά του κόσμου.

Κι αν έχει μείνει η ηχώ
Απ´ τα χείλη που αγάπησα,
νοιώθω πως τ´ όνομα μου
γεμίζει του χώρου το κενό.
Απ´ τα χείλη που αγαπώ,
σα προσευχή ζωής
ακούω τον αναστεναγμό,
ρίχνουν ψιχάλες δροσερής βροχής
σε χώμα διψασμένο και στεγνό.

17-Ιν

..............................
- η μαμά μου άφησε αγγέλους φεύγοντας

- δεν είμαι άγγελος μικρή μου

η φίλη σου είμαι

-γιατί ο φίλος τι είναι;

ο Φίλος;

- και ναι έχεις δίκιο

13–Iν

Σ᾽ αυτόν τον δρόμο απενεργοποιούμε το συναίσθημα,
όσο περισσότερο τόσο καλύτερα.
Μου λένε πως έτσι βγαίνεις πιο δυνατός.
Σ᾽ αυτόν τον δρόμο όλα καίγονται.
Και μένεις με μια αηδία στο στομάχι.

βράδια C.P.

Tα βράδια και τα παιχνίδια
με τον βαρύ Charlie Parker κρύψαμε σ᾽ ένα παλιό μπαούλο,
ώρες αργά βραδινές και νωρίς πρωινές, τον ύπνο.
Έτσι θα περνάνε τα χρόνια, οι καρδιές να μετράνε τις ώρες, τους μήνες, τις στιγμές.
Ενώ ένα χέρι θα μας χαϊδεύει το μάγουλο, προσεκτικά, με τα νύχια του κρυμμένα.
Τα νύχια που βγάζει σ᾽ όποιον μας ενοχλεί.

8–Iν

Όχι ρε παιδιά, δεν θέλω να πάω σε συναυλία του Βασιλάκη.
Κανένα καλό ποδοσφαιρικό μάτς δεν έχει να πάμε;

Ο Λούφης Του Μάάάάάάη!

                         Τι κι αν του έκανα δίαιτα για να χάσει τα περιττά κιλά,
                          μ᾽ ένα χάδι ξέχναγε πείνα και φαγητό...
                           και σφαίρα αγάπες κι αγκαλιά.
                          Οι μέρες και οι νύχτες του Μάη ήταν του Λούφη!

27-5

Κάποιες μέρες η γενναιοδωρία των ανθρώπων που είναι δίπλα σου σε ξεπερνάει
και με μια γομολάστιχα σβήνουν μουτζούρες από μέσα σου.
Και σου κάνω την ερώτηση που δεν σ᾽ αρέσει; "Το αξίζω;" 

Άλλο σύμπαν

Δεν του ξαναμίλησα για τον χρόνο πια

σε καμιά γλώσσα

σε καμιά απ' αυτές που ήθελε. 

Το κεφάλι, σαν τσαντισμένος σκύλος γύρισε, 

που δεν του έκανες το χατήρι.

Δεν ήμουν στο σπίτι που ήξερα

κι άπλωσα το χέρι φως ν' ανάψω,

για να προχωρήσω στο σκοτάδι

να βρω την πόρτα για να βγω,

σε άλλο σύμπαν να περάσω.

Τι να του πω;

Από κει που δεν θ' άντεχε πέρναγα 

κι έκλεισα με κόπο το παράθυρο απέναντι

να μην κάνει ρεύμα και παντού με σκορπίσει.

Αλλά, την τελευταία σπίθα μνήμης το μυαλό

σαν φυλακτό προσεκτικά θα κρατήσει.

Λουφ

Χέλεν

22-Α

........................................................
δεν φοβήθηκε μη την σκοτώσει,
γιατί η γάτα που είχε,
την αγαπούσε.
Και της είχε χαρίσει μερικές
από τις ζωές της.

"μάμα" Κ.Λ.

Θα αρχίσω να ανησυχώ για μένα
όταν σταματήσουν να με συμπαθούν
κάποιοι τύποι ανθρώπων
στο στυλ του Γκέμπελς...
το είχα, το ᾽χω!

5-4

Βγαίνει ο ήχος από  το πηγάδι των Velvet
χωρίς να σου αφήσει σημάδια;
Κάποιες γρατζουνιές καταστροφής
να χαϊδεύεις μετρώντας
για να κοιμηθείς
τα σημάδια του θανάτου.

Σ.Ψ.Σ.

Βρήκα τη χαραμάδα που με χωράει,
καιρός για άλλη μια απόδραση.
Συντονίζω σκέψη και ψυχή,
το σώμα ανάλαφρο ακολουθεί.

διαδρομή 88-16

Διαδρομή εντός των τειχών:
Νικ. Ουρανού, Δαφνομήλη, Εθ. Μακαρίου, Πατρ. Ιωακείμ, Ιπποκράτους, Α. Μεταξά.

22-Μ

Υπάρχει μια απάντηση για κάθε ερώτηση;
Οι κυβερνώντες ξέρουν,
θέλουν τους αλλόθρησκους πρόσφυγες ζωντανούς κι ασφαλείς.
Κι έτσι θα τους κρατήσουμε στην γλυκιά μας πατρίδα.
Για φαντάσου να είχαν περάσει τα σύνορα
και να είχαν φτάσει στη Γαλλία, στο Βέλγιο...

βόλτα

Στην αρχή της κάθε βόλτας χανόμαστε στις μυρωδιές που προσπαθούμε να κλέψουμε
περνώντας από κάποιο μαγαζί που πουλάει τις αναμνήσεις, σε δοκιμαστικά γυάλινα ακριβά μπουκαλάκια με vaporizateur. Χώνουμε τη μύτη μέσα στον αέρα με τις σταγόνες και σκεπάζουμε τα μάτια με κουρτίνες ημιδιάφανες.
Δεν θα μας χωρίσουν. Δεν μας χωρίσανε ποτέ.
Άλλη μια χούφτα αρωματικές καραμέλλες να φύγει η γεύση του δυσάρεστου και συνεχίζουμε για άλλη μια βόλτα.
Ξεχνιόμαστε με τα ρολόγια που δείχνουν άλλη ώρα και προσποιούμαστε πως δεν πέρασε ο χρόνος. Πως δεν φτάσαμε ως εδώ. Πως ποτέ δεν θα γίνουμε έτσι όπως ... ;;;

Στο τέλος της βόλτας χαρίζουμε ένα φιλί γεμάτο φόβο. Το φόβο του τελευταίου.
Της τελευταίας βόλτας.

Το στοίχημα

Με εκείνα τα ψηλοτάκουνα,
που με τόση άνεση
έκανε τις δουλειές του σπιτιού,
έβαλε στοίχημα πως θα περπάταγε
εκεί που σκάν' τα κύμματα.
To 'ξερε πως θα χάσει,
στα πρώτα κιόλας βήματα,
αλλά βρήκε κάποιο λόγο
να ρίξει σε όλες τις πληγές αλάτι.

Πλάκα

...και Άνοιξη

καρναβάλια

Ότι και να πούμε και να μην πούμε,
λίγες μέρες κρατάει το καρναβάλι.
Ευτυχώς...;

Ε-Α

-Θα με αφήσεις να φύγω, να σε αφήσω;
-Ναι, αλλά δεν θα σε συγχωρήσω.
-Μη μ᾽ αφήσεις, τότε.
-Θα σ᾽αφήσω για να σε ακολουθήσω.
-Θα με ακολουθήσεις για να με τιμωρήσεις.
-Θα σε ακολουθήσω μήπως και σου λείψω...

Εξαφάνιση

Όταν συναντηθήκανε
μετά από κάποιες προτάσεις
που ανταλάξανε
καταλάβανε την έκρηξη,
από μια σύγκρουση
που άλλαξε τη ροή
όλων των υγρών
από το μυαλό ως τα νύχια.
Τα μάτια εκείνα βλέπανε
όλες τις σκέψεις
και τα χείλη τις περιγράφανε
χαμηλόφωνα στο αυτί.
Χαθήκανε μαζί μια νύχτα
κάτω από ένα γεμάτο φεγγάρι.
Ανέβηκαν στο μαγικό χαλί,
άλλοι λένε Ζανζιβάρη
κι άλλοι κάπου Σαμαρκάνδη
πως τους είδανε.

21-Φ

Έτριξε το ξύλο στο πάτωμα, για να της θυμήσει πως δεν κλείδωσε την πόρτα πίσω της. Γύρισε και υπάκουσε στην υπενθύμιση. Μια στροφή στο κλειδί για να τ᾽αφήσει όλα έξω.
Δεν ήταν αυτό όμως που έπρεπε να θυμηθεί.
Το σκέφτηκε όταν άφησε την επόμενη πόρτα ανοιχτή μπροστά στο πέλαγος, εκεί που χάθηκε το βλέμμα της. Την πήρε μαζί της στους χρόνους που όταν έμπαινε στο σπίτι αυτό, έβρισκε πάντα το χειμωνιάτικο επισκεπτήριο που άφηναν τα κύμματα, την άμμο και κάποια κοχύλια. Της το έδειχνε κι εκείνη της έλεγε να το κρατήσει φυλακτό ως την επόμενη άνοιξη.
Φόρεσε κάτι από πάνω, άκουσε το γέλιο της και την φωνή της να της λέει πως
δεν έχει πια κοχύλια στο σπίτι αυτό κι η άμμος τελείωσε. 

δέρμα

Tο δέρμα κι όχι το αίμα
είναι αυτό που αισθάνομαι να μου κρατάει το χέρι.
Το ίδιο θα έλεγες κι εσύ...

Όμορφη Κι Απαλή

Το σώμα περίμενε να σε χαιρετήσει, να σε δει να φεύγεις
για να παραδωθεί σ᾽ έναν πυρετό που ήθελε να τα κάψει όλα.
Κι οι φίλοι μέρες σαν κι αυτές,
κάθε κουβέντα τους και μια αγκαλιά
που ζεσταίνει και μαλακώνει την ψύχρα του θανάτου της,
μιας απώλειας που κάθε μέρα πιο πολύ, φαίνεται να πονάει.
Έρχεσαι όμως στον ύπνο μου, όμορφη κι απαλή -έτσι όπως ήσουν- και μου λες
που να πάω,
τι ν᾽ ακούω
και πως να πετάω μακριά,
απ᾽ τα λίγα, τα φθηνά.

"Χεράκι μου"

Το τελευταίο που κατάφερες να μου πεις ψιθυριστά,
 κοιτάζοντας το χέρι μου μέσα δικό σου, ήταν... "Χεράκι μου".
"Ναι το ξέρω, από σένα το πήρα, ή εσύ μου το έδωσες."
Μέσα στο χέρι σου,
αυτό που κάποτε έσφιγγες για να μου δώσεις ζωή απ᾽ την ζωή σου, αυτό το ίδιο,
μου ζητούσε
δέκα ολόκληρα λεπτά, να του δώσω δύναμη για να μ᾽ αφήσεις και να φύγεις. Για να ελευθερωθείς. Και το έκανα.
Αλλά ακόμα αισθάνομαι να έχω το χέρι μου μέσα στο δικό σου.
Εκείνη την ώρα, μαζί σου, έσβηνε η πανσέληνος κι ανέτειλε ένας παγωμένος Κυριακάτικος ήλιος.

(Όταν τα τραγούδια αλλάζουν νόημα... )

Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ

Πάντα θα έχεις τα μάτια σου πάνω μου

με το πιο ζεστό σου χαμόγελο
και τα χέρια σου μια αγκαλιά.
Μέσα της θα ᾽μαι.
Μου χάρισες την καρδιά σου.
Θα χτυπάει για πάντα μέσα μου.

8-I

Μη φεύγεις, της είπε χτες.
Όσο είσαι εδώ, δίπλα μου είμαι καλά.
Όταν φεύγεις ψάχνω κάπου να ξανακολλήσω, όπως-όπως...
Και κοιμήθηκε. Σε άλλο όνειρο ή εφιάλτη
(δεν έχει σημασία)

'16

Στο μέρος που διάλεξαν 16 χρόνια πριν
με το θάνατο να βρεθούν
-και δεν πήγανε-
σ' αυτό το ίδιο μέρος την βρήκε
του '16 η πρώτη μέρα.
Τα χρόνια πέρασαν
μ' ένα κλείσιμο του ματιού,
τότε τον στήσαν, τον ξεγέλασαν
Τώρα αυτή προχώρησε πάλι,
κλείνοντας του το μάτι πονηρά
χωρίς να δώσει υπόσχεση καμμιά,
γιατί δεν ήταν σίγουρη
αν θα μπορούσε να τηρήσει.
  

3-Ι

-Στα είπα;
-Ναι.
-Πάω να τα πω κι αλλού ...