Για πάρτη

Κάποια TV ανοιχτή -στο μουγγό-
παίζει κάποιο fa–fa–fa–fashion show
μέσα σε φτερά, χαρά και τρέλα
ενώ
η μισή Αθήνα έχει  βουλιάξει μέσα στο νερό
και το κέντρο της καίγεται.
Τα trends στο twitter
#μαισταιλροκς
#εξάρχεια
#Μάνδρα
#17Νοέμβρη
#Υπουργείο Εθνικής Άμυνας

Στον τοίχο ένα πορταίτο του Λόρδου Βύρωνα
με μια πολύχρωμη πεταλούδα
καρφιτσωμένη στο αυτί.
Που θα πάει;
Ζωή είναι, λέει, θα περάσει...
Ότι πιο ανθρώπινο εδώ είναι ο γάτος,
ο Λουρ που μου αγκαλιάζει το πόδι

Manifesto

"In my glorious isolation, I am illuminated by the marvelous incandescence of my electrically charged nerves."
 Manifesto

Y.Γ. : Όσο πιο μακρύ είναι το σκουλαρίκι, τόσο πιο πολύ φορτισμένα είναι τα νεύρα. 

χ.τ.11

Κάτι μου λέει πως είμαι τόσο ανυπόφορη,
ίσως και περισσότερο,
από όσο εγώ δεν μπορώ να υποφέρω τους άλλους.
Κάνω όμως, σοβαρή πρσπάθεια
κι υπομονή για να με υπομείνω.

Πόλεμος Μέσα

Παρακολουθούσε

με μάτια ορθάνοιχτα

κάθε λεπτό της μέρας

αυτούς τους πολέμους.

Περπατούσε στην πόλη, 

βόλτες μεγάλες,

χωρίς να νοιάζεται
αν τις νάρκες

με το βήμα της πάταγε

και γέμιζε με καμμένη σάρκα

όλους τους δρόμους.

Τα πρωινά, το δωμάτιο γέμιζε

απ᾽ τα σωθικά της,

αυτά που ο πόλεμος μέσα της σκόρπιζε.

Με απόλυτη τάξη τα συναρμολογούσε

για να ξαναρχίσει.

Φταίω - Δεν Φταίω

Ναι, αγαπάμε αυτούς που ξέρουμε,
αυτούς, που μας ανοίξανε
τις πόρτες τους και μας αφήσανε,
να τους δούμε.

Δεν φταίνε άλλοι που δεν το κάνανε
δεν φταίω εγώ που δεν βλέπω
μέσα από κλειστά παράθυρα,
δεν φταις εσύ που τα κλείνεις.

Φτύσε το "φταίει"
κοίτα στον καθρέφτη
μετά στα μάτια
κάποιου που σε ξέρει.
Αν υπάρχει!
Δύσκολο γράμμα το "ξ",
ξεκινάει, ξύνει, ξερνάει.

ΣΕ ΞΕΡΩ

Σ᾽ αγαπώ γιατί σε ξέρω
όπως κι εσύ εμένα
με ξέρεις καλά
κι αγκαλιάζεις σφιχτά
τα χρόνια που έζησα
απ᾽ όπου κι αν πέρασες
το διαβάζω στο βλέμμα.
Όλα τα χρόνια μάθαινε
ο ένας τον άλλον
από κοντά ή μακριά,
τόσο καλά με ξέρεις,
γιατί αγαπώ εσένα
που καταλαβαίνω
πιο πολύ απ᾽ τον καθένα.

Ο Ακριβός Μου

Κάθε μέρα αυτός ο άντρας,
όταν απ᾽ το σπίτι έφευγε
"βγες στη βεράντα" μου έλεγε
και σοκολάτες
στα πόδια μου έριχνε.
Κάθε μεσημέρι τα καλοκαίρια
μαζί ξάπλωναμε
κι έψαχνε πάνω μου
να βρει κάθε φορά
κάτι από τον εαυτό του
που μου χάρισε.
Συχνά μου έλεγε πως
"η φθηνή σκέψη
πληρώνεται ακριβά".
Αυτός ήταν ο δικός μου 

ο πολύτιμος μπαμπάς.

#Cats in Union Sq

MoMA