#ευγνωμοσύνη

Οι στιγμές που περνάω καλά είναι δώρα 

από κάποιες ψυχές,
 που σκέφτηκα 

να μη τις φέρω, 

να μην τις καταδικάσω

να ζήσουν εδώ.

Τις ακούω,
Μου το φωνάζουν μ᾽ ευγνωμοσύνη...

Η Φωλιά

Περπατώ γρήγορα
σ᾽ αυτούς δύσβατους δρόμους,
με τους ανθρώπους που μιλάνε
σε γλώσσες περίεργες
και δεν καταλαβαίνω.
Περπατώ πιο γρήγορα,
κρατώντας όσες μπορώ αναπνοές
στην Φωλιά μου να τις χαρίσω,
που την ψυχή μου αγκαλιάζει
με τη φωνή,
-που σα με βλέπει γίνεται μετάξι,-
οι λέξεις παραμύθια γράφουν,
σ᾽ ένα μαξιλάρι.
Γέρνοντας πάνω του
οι πόροι μου ξεβράζουν κομμάτια
απο τους εφιάλτες μου.
Ξέρω, μ᾽ αγαπάει,
έτσι όπως το μυαλό μου χαϊδεύει
τις σκέψεις μου θα ξεμπερδέψει.
Για να αντέξω,
όταν έξω πάλι βγω.