Kάπου κάπου, όταν θέλει να κάποια επιβεβαίωση πως κάποιος την αγάπησε,
ανοίγει το κόκκινο τετράδιο με το αλογάκι
και διαβάζει τα ποιήματα που της έγραφε. Κι έτσι ησυχάζει.
"Όταν Γιορτάζουν Οι Θεοί"
Είδε την Σεχμέτ στην γάμπα του.
Τον είχε πάει αυτή στην πατρίδα της.
Το έκανε για να την ικανοποιήσει, αλλά ήταν μόνος κι ευγενικός
και δεν κατάφερε να τελειώσει το ταξίδι του, όπως το είχε προγραμματίσει.
Τον βοήθησε να το συνεχίσει αλλού.
Τρόμαξε απ΄ αυτά που της είπε.
Αισθάνθηκε σα να περάσανε από πάνω της 50 χρόνια μέσα σ΄ ένα τέταρτο.
Της πέρασε όταν κοιτάχτηκε σε άλλα μάτια.
Και ξανα άνθισε!
Ένας Ισπανός σα μουσίτσα, ένας Ιρλανδός με φλάουτο ίδιος ο Ian Anderson
και μια τριπαρισμένη γάτα να παίζει με το παραμορφωμένο είδωλό της σ΄εναν καθρέφτη. Αν έβαζες το χέρι στον τοίχο θα έβγαινε από την άλλη πλευρά. Σα να ηταν από βούτυρο.
Ρώτησε για το πηγάδι που είδε και είπανε να το προσέχει γιατί "είναι της ανάγκης σου και μπορεί να σε πνίξει".
Κάποιος κρύος χειμώνας στην Πλάκα
Κάποιο λάθος βήμα,
άλλοι στη γωνία
να κάνεις περιμένουν,
άλλοι πίσω από κουρτίνα
να παρακολουθούν.
Τον βηματισμό να κρίνουν,
κάποιο παραστράτημα,
κάτι να βρουν,
κάτι θα επινοήσουν.
Μη δώσεις σημασία,
έχεις μια φωλιά με φίλους.
Αχ! Τα έχασε! Τον είδε μπροστά της ξαφνικά, εκεί δίπλα στο περίπτερο
κι έχασε τα λόγια της...
"Φρούτα του παππού" ζήτησε "ταπατάκια και πανωτά"
Ο περιπτεράς την ρώτησε από που είναι!
Δεν είχε καταλάβει πως
όταν ξυπνούσε ξαφνικά τα βράδια
και τον έβλεπε πάνω από το πρόσωπό της, να την κοιτάζει,
δεν ήταν ότι προσπαθούσε να μπει στα όνειρά της
ή για να καταλάβει απ΄ την αναπνοή της αν τον αγαπούσε.
Την έβλεπε όπως ήθελε να την έχει...
Τόσες μέρες που έφυγε κι ακόμα νομίζω πως θα γυρίσω το βλέμμα
και θα δω τα χρυσά μάτια του να με κοιτάνε
σα να ζητάνε την επιβεβαίωση της αγάπης μου.
Συνέχεια.
Αυτή η βροχή τόσο απαλά έπεσε.
Σκόρπισε ανακούφιση,
δικαιολογίες για κάπου που δεν θα πάει.
Είχε πει "αν βρέχει, δεν θα 'ρθω",
και την προσκάλεσε
χορεύοντας τον χορό της...
Δεν υπήρχε χρόνος.
Έπρεπε να ετοιμαστεί για άλλο ταξίδι.
φίλος...
κι αν δεν αμφιβάλλω γι' αυτό
θα σε πιστέψω, θα σε δικαιολογήσω
θα σε κανακέψω, θα σε κακομάθω
όπως κάνουν οι φίλοι μεταξύ τους.
Αν υπάρχει αμφιβολία
ψάξε στο ποτέ και στο δεν
Διαβάζοντάς τον είχα την εντύπωση πως η ζωή του ήταν ένα μόνιμο ταξίδι
στην υφήλιο,
πως είχε περάσει κι είχε ζήσει σ΄ όλες τις παραλλήλους.
Κι όμως δεν είχε βγει από εκείνο το υπόγειο
παρά μόνο για τα καθημερινά του απαραίτητα...
Μέσα σ΄ όλα τ΄ άλλα
κι ενώ τα ρολόγια δείχναν άλλους χρόνους, τους πραγματικούς,
υπήρχε ένας χώρος μέσα στο κεφάλι του, όπου πάλευε με το φανταστικό και τον "άλλον".
Ο "άλλος" ήταν αυτός που πάντα κέρδιζε στα μάτια της.
Ήταν πάντα μαζί τους στο ταξίδι.
Εκεί μέσα. Εκεί που έγραφε το δικό του σενάριο.
...κάθε λέξη, από τις ιστορίες που της έλεγε, έπαιρνε μαζί της και λίγο απ΄ το βάρος που δεν άντεχε να σηκώνει.
Εκείνη, έμπαινε στις ιστορίες του και ξέφευγε απ΄ το πένθος της για ένα παρόν, που μόλις είχε σκοτώσει.
Όταν μου φώναζε
ν΄ αλλάξω τη ζωή
να διώξω τα παράσιτα
που ζούσαν μαζί μου
δεν άκουγα,
όταν μου το ψιθύρισε στο αυτί
το κατάλαβα.
Ο χρόνος που πέρασε
τον δικαίωσε.