Δύο Όνειρα

Σε βρήκα χρόνια μετά,

-πόσα δεν μέτρησα, για το καλό,-

σε κάποιο σκαλί να με περιμένεις

κρατώντας μια κλωστή κι ένα βελόνι.

Κέντα στο στήθος σε παρακαλώ

την συνάντηση αυτή

τώρα που μείναμε μόνοι

πάνω στ´ ουρανού τα χαλιά.

Σε βρήκα τον ίδιο ξανά

μέσα στον κόσμο με τα ίδια κλειδιά,

μια ζεστή αγκαλιά και γύρω κρύο.

Τα ωραία όνειρα είναι για δύο.

Φθνινόπωρο

Ταξίδια, κάποιες ώρες,

Λόγια, εικόνες, προβολές
Παιχνίδια από δεκαετίες 

Εκεί ήμασταν

Κι εδώ ξαναβρεθήκαμε.

Δεν είναι τίποτα

Παρά μια κίνηση, μια ματιά

Μια αέρινη αγκαλιά,

Να γίνουν τα πάντα.

Ένα γλυκό φιλί στα πεταχτά
Χαϊδεύει την καρδιά

Κι ανοίγει ένα φθινόπωρο
Παράθυρα ιδρωμένα,
Στον πρωϊνό αέρα
Χώρο κάνει  για σένα
Πρωταγωνιστές πια εμείς
Στην ταινία της ζωής
Πολεμιστές πάλι εμείς
στης σχέσης την αρένα.

#5

Κι από όνειρο ευχάριστο ξυπνάς κι από εφιάλτη. Όταν ξυπνάς απ᾽ το όνειρο ξανακοιμάσαι για το συνεχίσεις, ενώ από εφιάλτη σηκώνεσαι και πας για τσιγάρο. Αυτά... πάω για τσιγάρο

ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ

Δεν θυμάμαι, 

περίεργο μαζί κι οδυνηρό.

Σα να μην ήμουν πουθενά,

σα να μη σε ζούσα 

όλο εκείνο τον καιρό.

Ψάχνω να σε θυμηθώ

σε κάποιο τραγούδι,

να γυρίσεις για λίγο στο μυαλό,

την έλλειψη να αισθανθώ.

Τόσο λίγο ήταν τελικά αυτό

που τόσο πολύ προσπάθησα

κοντά του για να κρατηθώ!

Αυτό το αόρατο χέρι

που κοντά σου με τράβαγε

μακριά σου τώρα με πάει.

Εγώ, που ποθούσα να πονέσω

για έναν έρωτα χαμένο,
το δράμα του να ζήσω, 

μια άδεια η αίσθηση μόνο
-χωρίς τον πόνο- παίρνω.
Κι αυτό το λυτρωτικό κενό

με δυσκολία υπομένω 

Για ποιον έρωτα θα έχω να λέω;