αφιερώσεις
Όταν ήμουν μικρή υπήρχαν οι πειρατικοί σταθμοί... κάνανε κι αφιερώσεις
.........................................
Don't hang around 'cause two's a crowd
On my cloud, baby
.........................................
Don't hang around 'cause two's a crowd
On my cloud, baby
Το ᾽79 (Β.Π.)
Είχε ζωγραφίσει τον τοίχο -απ´ άκρη σ´ άκρη- στο πατάρι του αμαρτωλού pub Rainbow που πηγαίναμε, στην οδό Ηπείρου, Τρίγωνη πλατεία... Κιθάρα έπαιζε κι εκείνη την εποχή σπούδαζε στα ΤΕΙ της Λάρισας (κι ήταν η ωραιότερη περίοδος της ζωής του, όπως μου εξομολογήθηκε πολλά χρόνια αργότερα και πως "το ´69" που έλεγε και το τραγούδι για ᾽κείνον ήταν το ᾽79).
Όταν γκρεμίσανε το μαγαζί, όλοι στενοχωρεθήκαμε που χάθηκε μαζί κι εκείνο το αριστούργημα που μας ταξίδευε, κάθε φορά που το κοιτούσαμε.
Όλοι τον αγαπούσαν τον Βασίλη.
χρόνος πίσω #1
Aν γύρναγε ο χρόνος πίσω θα πήγαινε σε ´κείνο το μπαράκι που έβαζε μουσική, -τη Ράμπα εδώ στα Εξάρχεια,- να τον ξαναδεί να ανεβαίνει την σκάλα κούτσα -κούτσα και θα τον έσφιγγε στην αγκαλιά της. Θα έμπαινε στο πορτοκαλί DCV να πάνε μια μεγάλη βόλτα στην παραλία, για να της πει την ιστορία του ετοιμόρροπου ξενοχείου με τα φαντάσματα των ανταρτών και τους σκορπιούς.
9.2
Μόλις το καλοκαίρι έκανε την εμφάνισή του,
μάζεψε τα πράγματα και βρέθηκε Μαυρομιχάλη και Μεθώνης, στον 2ο όροφο. Το νοίκιασε.
Μια μέρα κι ένα βράδυ αντέξανε τον πόνο του χωρισμού.
Πήγε και την ξαναπήρε στο σπίτι τους.
ΑΞΙΟΙ
Ευτυχώς υπάρχουν κι αυτοί οι λίγοι άνθρωποι,
με την στάση τους, τις επιλογές τους, τις αξίες
σε κάνουν να αισθάνεσαι τυχερή και περήφανη
που τους γνώρισες κι υπάρχουν ακόμα στη ζωή σου.
με την στάση τους, τις επιλογές τους, τις αξίες
σε κάνουν να αισθάνεσαι τυχερή και περήφανη
που τους γνώρισες κι υπάρχουν ακόμα στη ζωή σου.
που ζεις;
όποιος -βαθειά νυχτωμένος- περίμενε κάτι διαφορετικό
ας ξυπνήσει
ή αν δεν θέλει, ας κοιμηθεί σ´ αυτό το πλευρό...
῾Μια φορά κι έναν καιρό
στους πολέμους κρατούσαν όπλα
ο εχθρός απέναντι είχε πρόσωπο
δεν ήταν απλά μια κουκίδα σε μόνιτορ῾
Καληνύχτα
ας ξυπνήσει
ή αν δεν θέλει, ας κοιμηθεί σ´ αυτό το πλευρό...
῾Μια φορά κι έναν καιρό
στους πολέμους κρατούσαν όπλα
ο εχθρός απέναντι είχε πρόσωπο
δεν ήταν απλά μια κουκίδα σε μόνιτορ῾
Καληνύχτα
μπιτ για ντιπ
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου
διαλυμένα από την τρέλα,
πεινασμένα και σε κατάθλιψη,
να σέρνονται σε τράπεζες και ΑΤΜs
γυρεύοντας μια μνημονιακή δόση...
διαλυμένα από την τρέλα,
πεινασμένα και σε κατάθλιψη,
να σέρνονται σε τράπεζες και ΑΤΜs
γυρεύοντας μια μνημονιακή δόση...
frei
ein, zwei, drei
..........................
Πήρα καφέδες,
για τα μαλλιά βαφές,
πήρα υγρά κι aspire
und αισθάνομαι frei
...........................
..........................
Πήρα καφέδες,
για τα μαλλιά βαφές,
πήρα υγρά κι aspire
und αισθάνομαι frei
...........................
Αφελής;
Τώρα εμείς οι ανόητοι δηλαδή νομίζουμε πως το πρόβλημα είναι οικονομικό;
Δείτε τι παθαίνει (ή "πως πεθαίνει") όποιος δεν συμμορφώνεται.
Κι όταν είχαμε πάνω τα "καλά" (για τους δανειστές μας) παιδιά, τι καταλάβαμε;
Ξαφνικά ξεχάσαμε τις χιλιάδες αυτοκτονίες, το μόνιμο σοκ και τον εξευτελισμό;
Οι ουρές στις τράπεζες σοκάρουν περισσότερο από τους άστεγους
που κοιμόντουσαν και συνεχίζουν να ζουν έξω απ΄ τις πόρτες τους;
Να γυρίσουμε στην βέβαιη σταδιακή εξαθλίωση, με την ουρά στα σκέλια
γιατί ήμασταν για 5 μήνες άτακτα παιδιά;
Για μια κυβέρνηση που δεν τους αρέσει. Να τι παθαίνει όποιος δεν συμμορφώνεται.
Όσο και να σου αρέσει η Ευρώπη, μπορείς να πεις Ναι; Σε ποιους; Στους βιαστές; Σ΄ αυτούς που μας δίνουν την "δόση";
Αν πριν υπήρχαν τα βασικά τουλάχιστον, λειτουργούσε ένα υγιές σύστημα υγείας, παιδείας, πολιτισμού ίσως να το σκεφτόμουν.
Όχι, ακόμα δεν έχω το σύνδρομο της Στοκχόλμης και δεν μου αρέσει αυτός που κουνάει το δάχτυλο στην πατρίδα μου.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον πως δεν θα στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)