Στο θρόνο απ´ τα σκουπίδια,
άνοιξα την πόρτα πάλι στα ίδια
τα γνωστά τα ξαναμετανοιωμένα
τα παλιά, τα μισητά, τ´ αγαπημένα.
Τότε που τ´ αγαπούσα και δεν πίστευες,
και τώρα μου μιλάς για ταξίδια
που μαζί δεν θα πάμε
για φεγγάρια που δεν θα ρεμβάσουμε.
Οι λέξεις που δεν είπαμε
γίνανε το δηλητήριο που ήπιαμε
κι οι άλλες που ψελλίσαμε
σκόνες κάτω από τα στρωσίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου