ΜΕΤΑ

Το είχα δει την πρώτη μέρα
με την άκρη του ματιού
που ενώ οι άλλοι δεν είχαν ιδέα
έχυνες το δηλητήριο του φιδιού.
Φορώντας την καλή στολή
με το βλέμμα που πείθει
μίλαγες δήθεν για όνειρα
κι όποιος φάει το παραμύθι.
Τα άκουσα, την επιφάνεια χάϊδεψα
και μέσα του χώρεσα μια αφορμή,
ένα σωλήνα δοκιμαστικό,
μια μάσκα και μια θάλασσα.
Έκανα χώρο στο χρόνο να περάσει,
χαράμησα κάμποσα φεγγάρια και μετά,
όλα τα χάρισα σε μια μπόρα περαστική.