ΛΟΓΙΑ

     

Σου αφήνω μόνο μια μυρουδιά,

την κλείνω σε μπουκάλι

Αν τύχει κι η θύμηση λυγίσει,

στη ζωή σου πίσω

για να με γυρίσει.

Η παρουσία μου έγινε βαριά

και κλέβει τη ζωή 

μέσα απ´ τα χέρια σου,

γιατί δεν χαμογελάει άλλο πιά.

Τα λόγια πέφτουν σαν σπαθιά,

κόβουν ομφάλιους λώρους, 

χωρίζουνε τους δρόμους μας,

πατάνε πάνω σ´ όρκους.

Είναι οι στιγμές,

που σβήνουνε τους χρόνους.

Η δύναμη που έχει η στιγμή

να διαγράψει τη ζωή.

Η δύναμη που έχει το στόμα

να κάνει την αγάπη χώμα.