Λίγο πιο ανατολικά θα πάμε, εκεί, στη Σμύρνη.
Σα να ήταν η πόλη των παραμυθιών, φτάναν στ´ αυτιά μου οι ιστορίες της καθημερινής ζωής και του σπαρακτικού ξεριζωμού των παππούδων.
Μια ζεστή αγκαλιά γινόταν τότε, ο τόπος αυτός απ´ τα λόγια τους... κι όπως σε όλα τα παραμύθια υπάρχει κι ένας κακός λύκος, έτσι φάνταζε στο παιδικό μου μυαλό το απάνθρωπο κυνηγητό απ´ τα σπίτια τους, ο χωρισμός απ´ τους δικούς τους, η ορφάνια τους.
Σα να ήταν η πόλη των παραμυθιών, φτάναν στ´ αυτιά μου οι ιστορίες της καθημερινής ζωής και του σπαρακτικού ξεριζωμού των παππούδων.
Μια ζεστή αγκαλιά γινόταν τότε, ο τόπος αυτός απ´ τα λόγια τους... κι όπως σε όλα τα παραμύθια υπάρχει κι ένας κακός λύκος, έτσι φάνταζε στο παιδικό μου μυαλό το απάνθρωπο κυνηγητό απ´ τα σπίτια τους, ο χωρισμός απ´ τους δικούς τους, η ορφάνια τους.
Θέλω να πατήσω και να μυρίσω το χώμα που πάνω τους ζήσανε, παίξανε, πονέσανε
κυνηγηθήκανε.
Αυτό το χώμα που φέρανε μαζί τους -με του διωγμού τον εφιάλτη- εδώ.
Αυτό το μέρος που με διάλεξε και διάλεξα, τότε.
Ένα εισιτήριο για τη Σμύρνη των παιδικών παραμυθιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου