Πολύ συχνά μου έλεγε, στο προαύλιο του σχολείου, πως ήταν υιοθετημένος. Εκθείαζε τους "πραγματικούς", "βιολογικούς" γονείς κι επειδή δεν τον ρώταγα, από που ξέρει τι σόϊ κουμάσια ήταν, συνέχιζε την ιστορία του. Οι πραγματικοί του γονείς ήταν άνθρωποι που "δεν μπορείς να φανταστείς".
Προσπαθούσα να φανταστώ πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί που "δεν μπορείς να φανταστείς". Το μυστικό του δεν το είπα πουθενά, αλλά προσπαθούσα να τον πείσω να βρει αυτούς τους γονείς και να μείνει μαζί τους.
Άρχισα να φαντάζομαι κι εγώ πως είχα κάποιους "φανταστικούς" γονείς, αλλά δεν το έλεγα, το κράτησα για μένα.
Όταν μεγάλωσε σταμάτησε να μου το λέει όπως κι εγώ, σταμάτησα να το σκέφτομαι.
Ήταν ίδιος ο πατέρας του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου