ΥΠΟΓΕΙΟ 1

Αυτό το υγρό υπόγειο
με το στρώμα και τον καθρέφτη
που μπήκα για να κρυφτώ
καλά σε βόλεψε.
Ότι έπρεπε να κάνεις για μένα
λες πως το έκανες.
Κι εγώ περπάταγα,
με έβλεπες,
με την σιδερένια μπάλα
της αγάπης σου
σε πυρωμένους δρόμους,
Εκεί που εσύ δεν ήθελες.
Κι αρρώσταινα από την υγρασία.
Στο υπόγειο,
Με τα τζάμια τα σπασμένα.
Πόναγα με τα βασανιστήρια του
Αλλά ήμασταν καλά!
Όλα ήταν καλά,
Όσο άντεχα χωρίς να μιλάω.
Πως να βγάλω κουβέντα
όταν όλα γύρω σου
μου φωνάζαν πως φταίω;
Εγώ φταίω που πονάω, πονάς, πονάει.....
και πάλι άχνα δεν έβγάλα
που τους εφιάλτες και τις ενοχές
στο κεφάλι μου αδειάζες
Απλά, πήγαινα πιό κάτω.
Έσκαβα με τα νύχια το υπόγειο
Κάθε νύχτα όταν εσύ δεν έβλεπες.
Και το πρωί τα νύχια μου τα έβαφες,
να φαίνονται πόσο ωραία είναι.
Σαν κάτι να περίμενα. Εσύ;