ΒΟΥΗ

Το σκοτάδι βουίζει στ' αυτιά κάθε βράδυ
σαν τραίνο που στάσεις δεν κάνει
Η απουσία μια συννεφιά καρφιά
να βρέχει στο μυαλό που πονάει
Δυό μονότονες νότες και το ίδιο κομμάτι
 να παίζει ξανά και ξανά.
Μόνο η νύχτα εδώ τριγυρνάει
που τον ύπνο τον καίει σα ζωγραφιά,
σ´ ασημένια χαρτιά