Μην φέρνεις πίσω ότι πήρες
είναι φθαρμένα τώρα πια
Μη μου ζητάς να σε κρατήσω
δεν έχω χώρο άλλο πια.
Ω Δια, πως πετά η σκέψη
τρέχει από δω, τρέχει από κει
Όσο και να φωνάζω "στάσου"
Αυτή, στιγμή δε σταματά.
Ποια είναι λεει η αφεντιά σου
που με διατάζει να σταθώ,
Είμαι ελεύθερη να παω
πότε από κει, πότε από δω.
Κι ακόμα δεν καταλαβαίνεις
ακόμα βρίσκεσαι εδώ,
Φύγε σου λεω, εξαφανίσου,
πριν γίνει η πίκρα ουρλιαχτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου