LUV-A

Βλέποντάς την

να χύνει δηλητήριο στο χαρτί

ζήλεψα τόσο αυτή την ηδονή,

που αφήνει πίσω μόνο στάχτη.

Με φλόγα την πυρπόλησα,

όλη την έκλεψα

με μιά βαθειά μου αναπνοή.

Δίπλα της έγειρα,

της έκλεισα το μάτι πονηρά

είχαμε ένα δικό μας κώδικα

άλλος ανάμεσά μας να μη μπει

κανείς δεν είχε το κλειδί.

Ούτε καν πλάϊ της

να μην μπορέσει να σταθεί.

Τώρα μίλα μου ψιθυριστά

με την βελουδένια σου φωνή,

ενώ το ελαφρύ σου χέρι

το μυαλό μου στοργικά να χαιδεύει

και να χύνομαι σα λάβα.

Αλλά πες μου και γι' αυτό

το βαθύ κάψιμο στο στήθος,

κάποιο θάνατο μαρτυρά

αυτή η βαριά σιωπή;