πεταλούδες

Μαζί με μια κλωστή
τράβηξε και μια τζούρα
απ´ το τελευταίο τσιγάρο,
γύρισε και της είπε
"Γελάμε γιατί, τις πεταλούδες
εμείς τις έχουμε ζωντανές
κι ελεύθερες μέσα μας,
πολύχρωμες, τροπικές.
Όχι βαλσαμωμένες,
ούτε πιασμένες σε απόχη"

Lou Reedas

When I was young with my mammies...

Lou Reedas (last year)

αφιερώσεις

Όταν ήμουν μικρή υπήρχαν οι πειρατικοί σταθμοί... κάνανε κι αφιερώσεις
.........................................
Don't hang around 'cause two's a crowd
On my cloud, baby

Το ᾽79 (Β.Π.)

Είχε ζωγραφίσει τον τοίχο -απ´ άκρη σ´ άκρη- στο πατάρι του αμαρτωλού pub Rainbow που πηγαίναμε, στην οδό Ηπείρου, Τρίγωνη πλατεία... Κιθάρα έπαιζε κι εκείνη την εποχή σπούδαζε στα ΤΕΙ της Λάρισας (κι ήταν η ωραιότερη περίοδος της ζωής του, όπως μου εξομολογήθηκε πολλά χρόνια αργότερα και πως "το ´69" που έλεγε και το τραγούδι για ᾽κείνον ήταν το ᾽79).
Όταν γκρεμίσανε το μαγαζί, όλοι στενοχωρεθήκαμε που χάθηκε μαζί κι εκείνο το αριστούργημα που μας ταξίδευε, κάθε φορά που το κοιτούσαμε.
Όλοι τον αγαπούσαν τον Βασίλη.

χρόνος πίσω #1

Aν γύρναγε ο χρόνος πίσω θα πήγαινε σε ´κείνο το μπαράκι που έβαζε μουσική, -τη Ράμπα εδώ στα Εξάρχεια,- να τον ξαναδεί να ανεβαίνει την σκάλα κούτσα -κούτσα και θα τον έσφιγγε στην αγκαλιά της. Θα έμπαινε στο πορτοκαλί DCV να πάνε μια μεγάλη βόλτα στην παραλία, για να της πει την ιστορία του ετοιμόρροπου ξενοχείου με τα φαντάσματα των ανταρτών και τους σκορπιούς.

20-I

Εποχή...
Συσφιξη σχεσεων.
Μαζι, σ´ ενα σπιτι.

9.2

Μόλις το καλοκαίρι έκανε την εμφάνισή του,
μάζεψε τα πράγματα και βρέθηκε Μαυρομιχάλη και Μεθώνης, στον 2ο όροφο. Το νοίκιασε.
Μια μέρα κι ένα βράδυ αντέξανε τον πόνο του χωρισμού.
Πήγε και την ξαναπήρε στο σπίτι τους.

PRECIOUS

 All of you guys

το τετράδιο με το αλογάκι

Kάπου κάπου, όταν θέλει να κάποια επιβεβαίωση πως κάποιος την αγάπησε,
ανοίγει το κόκκινο τετράδιο με το αλογάκι
και διαβάζει τα ποιήματα που της έγραφε. Κι έτσι ησυχάζει.
"Όταν Γιορτάζουν Οι Θεοί"

P.H. 9,8

Είδε την Σεχμέτ στην γάμπα του.
Τον είχε πάει αυτή στην πατρίδα της.
Το έκανε για να την ικανοποιήσει, αλλά ήταν μόνος κι ευγενικός
και δεν κατάφερε να τελειώσει το ταξίδι του, όπως το είχε προγραμματίσει.
Τον βοήθησε να το συνεχίσει αλλού.

24-Ι

Τρόμαξε απ΄ αυτά που της είπε.
Αισθάνθηκε σα να περάσανε από πάνω της 50 χρόνια μέσα σ΄ ένα τέταρτο.
Της πέρασε όταν κοιτάχτηκε σε άλλα μάτια.
Και ξανα άνθισε!

8.3

Ένας Ισπανός σα μουσίτσα, ένας Ιρλανδός με φλάουτο ίδιος ο Ian Anderson
και μια τριπαρισμένη γάτα να παίζει με το παραμορφωμένο είδωλό της σ΄εναν καθρέφτη. Αν έβαζες το χέρι στον τοίχο θα έβγαινε από την άλλη πλευρά. Σα να ηταν από βούτυρο.
Ρώτησε για το πηγάδι που είδε και είπανε να το προσέχει γιατί "είναι της ανάγκης σου και μπορεί να σε πνίξει".
 Κάποιος κρύος χειμώνας στην Πλάκα

λάθος βήμα

Κάποιο λάθος βήμα,
άλλοι στη γωνία
να κάνεις περιμένουν,
άλλοι πίσω από κουρτίνα
να παρακολουθούν.
 Τον βηματισμό να κρίνουν,
 κάποιο παραστράτημα,
κάτι να βρουν,
κάτι θα επινοήσουν.
Μη δώσεις σημασία,
έχεις μια φωλιά με φίλους.

τα'χασε

Αχ! Τα έχασε! Τον είδε μπροστά της ξαφνικά, εκεί δίπλα στο περίπτερο
κι έχασε τα λόγια της...
"Φρούτα του παππού" ζήτησε "ταπατάκια και πανωτά"
Ο περιπτεράς την ρώτησε από που είναι!

φμ

 ποστάρω τη ζωή μου, άρα υπάρχω (;)

ύπνος

Δεν είχε καταλάβει πως
όταν ξυπνούσε ξαφνικά τα βράδια
και τον έβλεπε πάνω από το πρόσωπό της, να την κοιτάζει,
δεν ήταν ότι προσπαθούσε να μπει στα όνειρά της
ή για να καταλάβει απ΄ την αναπνοή της αν τον αγαπούσε.
Την έβλεπε όπως ήθελε να την έχει...

dettol

μέσα από μια πισίνα γεμάτη με dettol, τον άκουγες να τραγουδάει
με δυνατή φωνή "I need a dirty woman"...

19-I

Τόσες μέρες που έφυγε κι ακόμα νομίζω πως θα γυρίσω το βλέμμα
και θα δω τα χρυσά μάτια του να με κοιτάνε
σα να ζητάνε την επιβεβαίωση της αγάπης μου.
Συνέχεια.

ερωτήσεις

Μη ρωτάς μόνο τον άλλο "που ήσουν όταν σε χρειαζόμουν",
ρώτα και τον εαυτό σου "εγώ ήμουν εκεί όταν είχε την ανάγκη μου;"

βροχή

Αυτή η βροχή τόσο απαλά έπεσε.
Σκόρπισε ανακούφιση,
δικαιολογίες για κάπου που δεν θα πάει.
Είχε πει "αν βρέχει, δεν θα 'ρθω",
και την προσκάλεσε
χορεύοντας τον χορό της...
Δεν υπήρχε χρόνος.
Έπρεπε να ετοιμαστεί για άλλο ταξίδι.

6-15

 φίλος...
κι αν δεν αμφιβάλλω γι'  αυτό
θα σε πιστέψω, θα σε δικαιολογήσω
θα σε κανακέψω, θα σε κακομάθω
όπως κάνουν οι φίλοι μεταξύ τους.
Αν υπάρχει αμφιβολία
ψάξε στο ποτέ και στο δεν

01

"Mετά απ΄ όλ΄ αυτά, φοβάμαι και την σκιά μου,
 ήθελα να βρεθώ, να μιλήσω με κάποιον που να τον έχω εμπιστοσύνη
και ήρθα σε σένα."

χρόνος πίσω

Αν γύρναγε τον χρόνο πίσω
θα πήγαινε στο Time Out στη Θεσσαλονίκη,
στα γενέθλια του, τότε,
να του πει ένα "ευχαριστώ",
έτσι, προκαταλαβολικά.

10-Ι

Διαβάζοντάς τον είχα την εντύπωση πως η ζωή του ήταν ένα μόνιμο ταξίδι
στην υφήλιο,
πως είχε περάσει κι είχε ζήσει σ΄ όλες τις παραλλήλους.
Κι όμως δεν είχε βγει από εκείνο το υπόγειο
παρά μόνο για τα καθημερινά του απαραίτητα...

Ο νικητής

Μέσα σ΄ όλα τ΄ άλλα
κι ενώ τα ρολόγια δείχναν άλλους χρόνους, τους πραγματικούς,
υπήρχε ένας χώρος μέσα στο κεφάλι του, όπου πάλευε με το φανταστικό και τον "άλλον".
Ο "άλλος" ήταν αυτός που πάντα κέρδιζε στα μάτια της.
Ήταν πάντα μαζί τους στο ταξίδι.
 Εκεί μέσα. Εκεί που έγραφε το δικό του σενάριο.

'13

...κάθε λέξη, από τις ιστορίες που της έλεγε, έπαιρνε μαζί της και λίγο απ΄ το βάρος που δεν άντεχε να σηκώνει.
 Εκείνη, έμπαινε στις ιστορίες του και ξέφευγε απ΄ το πένθος της για ένα παρόν,  που μόλις είχε σκοτώσει.

6-Ι

Μακάρι να 'ταν ψέμα πως ούτε κι εγώ
δεν με αντέχω. 

Δικαίωση

Όταν μου φώναζε
ν΄ αλλάξω τη ζωή
να διώξω τα παράσιτα
που ζούσαν μαζί μου
δεν άκουγα,
όταν μου το ψιθύρισε στο αυτί
το κατάλαβα.
Ο χρόνος που πέρασε
τον δικαίωσε.

2-Ι

Το έκρυψα τόσα καλά, καιρό πριν, που ούτε κι εγώ θυμάμαι
   που είναι και τι είναι...

αλλά...

Μέχρι τώρα,
αυτό που παρέμεινε ίδιο
πάνω στο τραπέζι
μέσα στα χρόνια
είναι ένα φλυτζάνι με καφέ.

ΜΙΑ ΝΙΚΗ

Σκοντάφτουν οι λέξεις στο στόμα,
τι άλλο να φοβηθείς να πεις;
Με απορία σε κοιτάνε που γελάς,
που όρθιος είσαι ακόμα,
ενώ σε είχαν για πτώμα.
Σε κάποιον αγώνα ζωής
χωρίς να ξέρεις πως,
πολεμάς και νικάς.
Τα δάκρια είναι
που φέρανε τα δώρα.

αναπνοές

Κάποια απ΄ αυτές τις χρωματιστές κλωστές που παίζω,
θα γίνει φίδι,
θ' ανέβει ως το λαιμό και θα τυλιχτεί γύρω του σφιχτά.
Την αναπνοή μου για να εκτιμήσω;

Α

Πίσω στο "Α" ή στην αρχή του "Α";

#21-Μβ

Θα ήσουν η ευκαιρία μου, θα σ'  έπιανα απ΄ τα μαλλιά
αλλά δεν έχεις.
Βρες μου μια λύση!

#21-M

Πολύ φίλος (όπως λέει κι ένας φίλος) αυτός ο Μάϊος.
Τον θυμάμαι από παλιά, αυτόν τον μήνα.
Έχει ένα κουτάκι με εκπλήξεις
και τις πετάει γύρω τριγύρω καθημερινά.
Δε νομίζω φέτος να τον αφήσω να τελειώσει.

#18-M

Aυτό το 0uf  λέω να το κάνω ft0u (μη μας ματιάσουν).
Χωρίς καμμιά προσπάθεια και μέσα σε τέτοιους καιρούς
να ζεις οι ωραίες στιγμές είναι πολυτέλεια.
Πόσο μάλιστα οι μέρες να κυλάνε ευχάριστα! 

#13-Μ

Μα,
ούτε ο σκληρός (δίσκος) δεν άντεξε το βάρος και το δέος
μαλάκωσε, έλυωσε κι έπεσε σαν μαραμένον μπέος

#10-Μ

Το όνομα του παιχνιδιού: "Πόση σαντιγύ μπορείς να φας;"

Αν

Αν φορέσω τα παπούτσια σου,
θα με πάνε μακριά προς τη άγρια δύση;
Ή σε νύχτα παραμυθένια της ανατολής;
Αν φορέσω τα ρούχα σου πως θα νοιώσω;
Θα ζεσταθώ απ' το δικό σου κορμί;
Ή θα με εξαφανίσουν
καθώς θα πέφτουν σε κάποιο χαλί;
Θέλω να με δείχνουν ωραία, ποθητή.
Θα κρύψουν τις άσχημες πληγές
από κάτω, κανείς να μη τις δει;
Αν θα μείνουμε μόνοι
στο ταξίδι μας στον κόσμο
θα μου κρατάς το χέρι;
θα μου δείχνεις το δρόμο;
Δεν θέλω πάλι να χαθώ.

Εκεί

Ανέβηκε δυό στάσεις μετά από εκείνη, στο τραίνο.
"Που πάτε;" την ρώτησε.
"Εκεί" του απάντησε.
"Ω! είναι πολύ ωραία εκεί, αλλά προσπαθήστε
όσο μπορείτε να αποφεύγετε τους καημένους..."
Ενθουσιάστηκε με την ταξιδιωτική του οδηγία
κι αμέσως του ζήτησε να γίνει ο συνοδός της.

#3-Μα2

Περπατάω στις μύτες, σιγοψιθυρίζω τις λέξεις και σε κοιτάω στα μάτια.
"Άλλαξες" ακούω να λές "αρχίζεις να μοιάζεις στο ζώο σου"

#3-Mα1

... η σκάλα εκείνη έβγαζε σ΄έναν υπόγειο παράδεισο,
που για μέρες δεν τα καταφέραμε να τον αφήσουμε. Ch.

άλλα λόγια

Και που να φανταστείς
τι είχε στο μυαλό όταν σου έλεγε αυτά που ήθελες ν΄ ακούσεις...

#3-Mα

Tώρα που δεν είσαι εδώ
ποιός θα μου καθαρίζει το σπανάκι
απ΄ το δοντάκι;;;

#3-Μ

Με τα πόδια στο βουνό και το κεφάλι στη θάλασσα.

#28-A

Μη πεις πάλι "ποτέ δεν θα ξαναφορέσω τα μπλε",
θα το κάνεις,
καθώς το χασμουρητό θα σου σκίσει το χαμόγελο.

Γράμμα

Ανοίγω γράμμα, από το ταχυδρομείο!!!
 Πιάνω χαρτί με ανθρώπινο γραφικό χαρακτήρα,
λέξεις γραμμένες από κάποιο στυλό στο χέρι.

#20-A

                                         Θα έχω και τις δυό μαζί! Καλό είν΄ αυτό;

#19-A

... και δυστυχώς μεγαλώνοντας μαθαίνουμε όλο και πιο εύκολα να απομυθοποιούμε.

#17-Α

Ο Λουρίδας στο χέρι μου: "Η πιο σοβαρή δουλειά που κάνεις είναι να χαϊδεύεις τη γούνα μου και να με κάνεις να γουργουρίζω ... Άντε λοιπόν!"

#15-Α

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι,
αυτοί που μας ξέρουν και τους ξέρουμε
αυτοί, οι λίγοι,
που ποτέ δεν θα μας χάσουν και δεν θα τους χάσουμε.

ΟΤΑΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ

Δεν τα κατάφερα φρόνιμη να μείνω
να κάτσω ήσυχη μέσα στο σπίτι

παρέα με τον θεϊκό μου γάτο Λουρίδα,

μα βγήκα έξω σαν την κατσαρίδα,
πήρα απ' την κάβα δίπλα ένα κρασί
κι έτρεξα καρφί στη φίλη μου Κατίνα.
Τα ήπιαμε, τα είπαμε
απόσταση και μαράζι.

Στο δρόμο συλλογίστηκα
πως ψες βράδι δεν έκλεισα μάτι
και μ' έκοψε μια μαύρη πείνα.
Γυρνώντας γλυστρώ στο σκαλοπάτι
σπάω πόδι, σπάω χέρι και λεκάνη
τίποτα όρθιο δεν άφησα 
και τώρα να! στου πόνου το κρεββάτι.
Περάσαν φίλοι και γνωστοί,
μα χέρι βοήθειας δεν δώσανε.
Μόνο ντουλάπια και ψυγεία
με φαγητά, τ' αδειάσανε
και φεύγοντας φωνάξανε,
"θα τα πούμε μωρέ, περαστικά,
γυναίκες σαν και σένανε είναι θηρία.
Μη μασάς".
Τι να μασήσω ρε παιδιά, δεν έμεινε ούτε φλούδα
κι ούτε να περιθάλψετε,
καλύτερα να φώναζα τον ίδιο τον Ιούδα.
Αλλά κι εγώ, καλά όταν θα γίνω

στα μούτρα θα τους φτύσω

και με τακούνι στον κάλο τους θα πατήσω.

Έρωτας

Αν δεν γυρνάει τον κόσμο σου ο έρωτας,
ε, τότε σίγουρα περιφέρεσαι άσκοπα.

#6-A1

 Να ξέρεις, πάντα θα φροντίζω τη γούνα σου Παπουτσωμένε Γάτε!
  

#6–A

  Θα αφαιρέσουμε μερικά χρόνια, για να ζήσουμε λίγες στιγμές.
  Περιέργεια με μαθηματικά

#1-A

Πρωταπριλιά
με το καινούριο "μωρό" στην αγκαλιά!

#27-Μ

Με τέτοια νέα, καθημερινά, βλέπω (στην καλύτερη), να έρχεται ιπτάμενη κατά πάνω μας η "αγία" σαγιονάρα του Παΐσιου.
Και να ´ναι και Πήγασος!

#26-M

Το πιστοποιητικό ψυχικής υγείας δεν πρέπει να ανανεώνεται κάθε χρόνο,
μόνο σε πιλότους εναέριας κυκλοφορίας,
αλλά και για όποιονδήποτε οδηγεί κάποιο όχημα. 

(25 χρόνια πριν. Όταν άλλαζε η συμπεριφορά του, λόγω Alzheimer)

#25-Μ

Κι όσο η τεχνολογία προχωράει και δεν προλαβαίνουμε τις έξυπνες μηχανές και μηχανάκια το ένα μετά το άλλο,
τόσο ο ανθρώπινος μηχανισμός γίνεται όλο και πιο απάνθρωπος.
Πολιτιστικό-θρησκευτικό-κοινωνικός μεσαίωνας και πόλεμος.
Διαβάζοντας τα νέα και περιμένοντας τα χειρότερα!

"Φανταστικοί" γονείς

  Πολύ συχνά μου έλεγε, στο προαύλιο του σχολείου, πως ήταν υιοθετημένος. Εκθείαζε τους "πραγματικούς", "βιολογικούς" γονείς κι επειδή δεν τον ρώταγα, από που ξέρει τι σόϊ κουμάσια ήταν, συνέχιζε την ιστορία του. Οι πραγματικοί του γονείς ήταν άνθρωποι που "δεν μπορείς να φανταστείς".

 Προσπαθούσα να φανταστώ πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί που "δεν μπορείς να φανταστείς".  Το μυστικό του δεν το είπα πουθενά, αλλά προσπαθούσα να τον πείσω να βρει αυτούς τους γονείς και να μείνει μαζί τους.

 Άρχισα να φαντάζομαι κι εγώ  πως είχα κάποιους "φανταστικούς" γονείς, αλλά δεν το έλεγα, το κράτησα για μένα.

 Όταν μεγάλωσε σταμάτησε να μου το λέει όπως κι εγώ, σταμάτησα να το σκέφτομαι. 

Ήταν ίδιος ο πατέρας του!

Julian's clarinet

Λου από βεΛούδο

                                              "Έχω καταφέρει να κάνω τη ζωή τους,
                                                πιο απαλή κι απ´ τη γούνα μου"

Βούδας

Αυτά που άκουγα να λες στον πράσινο Βούδα

προσπαθώ καταλάβω.

Τόσα χρόνια που έφυγες χωρίς να μπορέσεις 

να μου τα εξηγήσεις.

Κάπου κάπου τον αγκαλιάζω και του μιλάω κι εγώ,
τον ρωτάω για σένα.

Σμύρνη

 Λίγο πιο ανατολικά θα πάμε, εκεί, στη Σμύρνη.
 Σα να ήταν η πόλη των παραμυθιών, φτάναν στ´ αυτιά μου οι ιστορίες της καθημερινής ζωής και του σπαρακτικού ξεριζωμού των παππούδων.
Μια ζεστή αγκαλιά γινόταν τότε, ο τόπος αυτός απ´ τα λόγια τους... κι όπως σε όλα τα παραμύθια υπάρχει κι ένας κακός λύκος, έτσι φάνταζε στο παιδικό μου μυαλό το απάνθρωπο κυνηγητό απ´ τα σπίτια τους, ο χωρισμός απ´ τους δικούς τους, η ορφάνια τους.

Θέλω να πατήσω και να μυρίσω το χώμα που πάνω τους ζήσανε, παίξανε, πονέσανε

κυνηγηθήκανε.

Αυτό το χώμα που φέρανε μαζί τους -με του διωγμού τον εφιάλτη- εδώ.

Αυτό το μέρος που με διάλεξε και διάλεξα, τότε.

Ένα εισιτήριο για τη Σμύρνη των παιδικών παραμυθιών.

#Χappi

.............................................................
βρήκα το γιατρό μου έδωσε το χάppy
και μπήκε το μυαλό σε τάξη...

ΑΛΛΗ ΑΝΟΙΞΗ

Αν είναι γκρίζα

η πόλη και γκρινιάρα,

ο ουρανός με μια αγκαλιά

άρωμα και πολλά φιλιά,

παίζει, σκόρπιζει άνοιξη

και μια γλυκειά ζαλάδα.

Η σκούρα βαριά κουρτίνα

πέταξε σαν πουλί μακριά.

Βρήκαμε την ευκαιρία,

άλλον ένα λόγο
για της καρδιάς την αταξία,

να λέμε αστεία

και να γελάμε δυνατά στο δρόμο.

#11-Μ

Βλέπω: Το blues που δεν έφαγα πάνω σε μια μπανανόφλουδα που δεν πάτησα!

11

Χώρεσε ανάμεσα στις λέξεις,
 έμεινε εκεί και μ´ ακολούθησε
σ᾽ ένα τετράδιο, έντεκα χρόνια.

#τίποτα3

χρειάζεται χρόνος και τρόπος
για να χαρείς το τίποτα.

Βήματα

Πέρασε ο καιρός, 

τα βήματα ξέχασα,

"χορός για δύο",

τα πόδια μπερδεύω
σε πατάω, με πατάς.
Έπεσα.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Κι ενώ όλα γύρω βρίσκονται σε αποσύνθεση,
μαθαίνω να στέκομαι όρθια σε στάση προσοχής.
Τιμωρία, δίπλα από την σπασμένη τζαμαρία,
στο ετοιμόρροπο ισόγειο, το παλιό σχολείο,
για ώρες στο ένα πόδι, ισορροπιστής
μπροστά στην αλήθεια... απ´ τα παραμύθια.

#24-Φ

Το μυαλό πονάει. Σταματάει.
Κι όπως έλεγε κι ένας παλιόφιλος... I could sleep for thousand years,
αλλά o Linus δεν μου δίνει το κουβερτάκι και κάνει κρύο

#10-Φα

Strauss Kahn: 12 όργια σε 3 χρόνια!... τι να πούμε εμείς για τη ζωή μας;;;!!!
Χαρά στα εγγόνια του... ιστορίες που θ´ ακούνε!

#10-Φ

Όταν ξυπνάω και βάζω τον καφέ αισθάνομαι σαν τον Πολάνσκι στον "Ένοικο".

#9-Φ

Θα ήμουν έτοιμη αλλά... ψάξε στα "αλλά" που ξέρεις.

#παιδικά

... ακόμα προσπαθεί να καταλάβει αν έζησε τα παιδικά τα χρόνια,
 ή μήπως όλα εκείνα τα χρόνια έλειπε από την πραγματικότητα.

#5–Φ

... σαν ένα καλωσόρισμα
σε μια καινούρια άνοιξη σήμερα!
 Δυο πλατείες  χαμόγελα.

#4–Φ

one–two– freee
πετάμε με το μαγικό χαλί

Του-Ντού

Παραπροχτές:

Να μην ξεχάσω να αλλάξω τους χρόνους σε μερικές σχέσεις.

Να μην ξεχάσω να αφαιρέσω κάποιες σκέψεις.
Nα μην ξεχάσω να βγάλω απ´ το μυαλό λεκέδες.
Να μην ξεχνάω να μένω μακριά από λακέδες.
Να μην ξεχάσω να βάψω τα μαλλιά
Να μην ξεχάσω να σου πλύνω τα μυαλά

Νile

πήγες κι εσύ στην άλλη πλευρά του πλανήτη!!!
ώρες-ώρες σκέφτομαι πως δεν έπρεπε να το κάνουμε εκείνο ταξίδι....

Στόχος

Ὀταν φτάνεις σ´ αυτό το κάπου

είναι που ο χρόνος σε προσπερνάει

κι ούτε καν σε κοιτάει.

Μόνο από στόμα ανοιχτό

λέξεις βγαίνουν

σα σφαίρες που τον στόχο

βρίσκουν ή δεν βρίσκουν,

πίσω, σ´ εμάς θα έρθουν,

σ´ εμάς που αιώνες γνωρίζουν.

Άλλο ένα εισιτήριο

τα χέρια μου σκίζουν

ενώ τα δικά σου,

το στόμα μου κλείνουν.

Αυτοί που αγάπησα

κάτι θέλουν να μου πούνε,

μα κι αυτοί πονάνε
κι αυτός ο πόνος με τρομάζει τώρα.

#31–I

Το αισθάνομαι, σε λίγο καιρό θα μπορώ να φορτώνω ζωή,
μέσα σ´ ένα usb.

#29-Ια

...και ξαφνικά μετά από χρόνια αμέτρητα
(εκείνα που κλείδωνε την πόρτα)
 της λέει για κάτι που διάβασε και ...ζήλεψε!!!

#κλειδί

Όταν έβγαινε απ´ το σπίτι κλείδωνε κι έπαιρνε μαζί του τα κλειδιά.
"Κατά λάθος", της απαντούσε, όταν τον ρώταγε γιατί το έκανε.

#28-Ια

Η πόρτα είναι ανοιχτή
να μπαίνει το σύννεφο
που μου χαμογελάει κρυφά
αλκυονίδες μέρες, σαν κι αυτή!

#28-Ι

...γιατί μάθαμε, είδαμε, ζήσαμε και ζούμε τη ζωή
μέσα απ´ τους στίχους και στους ρυθμούς των τραγουδιών.

#27-Ι

Μια μεγάλη μηλόπιττα
ανθότυρο με μέλι,
σταυροπόδι
και πίσω στα ᾽80´ς!

#26-Ια

Η αλητεία η ευγενική
 θέλει αρχές και ηθική.

Μακριά

Μακριά αυτή η αηδία από δω
δεν το χωράω όλο αυτό
"έχω ξεπουλίσει ότι είμαι και δεν είμαι,
έχω γίνει χαλί και με πατάει,
καταπίνω ότι δεν μπορώ να χωνέψω,
στου συμφέροντος χορεύω τον ρυθμό,
δεν αγαπάω,
μα πληρώνει τον λογαριασμό
και προσοχή χτυπάω"

#Πρωΐ

Το πρωΐ, μια ωραία μέρα,
μια μηλόπιττα στα δύο με κανέλλα
κι όλα τ´ άλλα με μαγεία κάνουν πέρα

#26–I

ναι, σου λέω, σε βλέπω, μέσα στο συννεφάκι,
σ´ αυτό που μπαίνω κι εγώ, δίπλα εδώ.

#24-Ι

Mε τα μάτια στον καφέ, σα να τον διάβαζε, σα να την έβλεπε,
τον άκουσα να ψιθυρίζει πως προτιμούσε να είναι μόνος
κι όχι σχέσεις ημίμετρα. 

#23-Ια

... από το μπάνιο, δίπλα, -που δεν τόλμησα να μπω-
αισθανόμουν όλη την οργή και την απελπισία του.

#23–I

Ότι άχρηστο νόμιζε πως έζησε, όταν το χρειάστηκε το βρήκε σε μια ντουλάπα
που, κατά λάθος λέει, την άνοιξε.

ΚΥΝΙΣΜΟΣ (vs) ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

"Δεν είναι πως λέω ΨΕΜΜΑΤΑ. Μην το εστιάζεις εκεί. Είναι πως είμαι ρομαντικός και φτιάχνω τις καταστάσεις όπως νομίζω πως τις θέλεις εσύ κι όπως αρέσουν σε μένα."

 "Δεν είναι πως είμαι κυνική, απλά, κάνω την ΑΛΗΘΕΙΑ πανηγύρι."

#17-Ι

Ουφ, πάει κι αυτό...

#15-Ι

Πήρα ένα μολύβι στο χέρι κι άρχισα να τραβάω μια γραμμή, χωρίς να κοιτάω που με πάει. Κάποια φωνή μου λέει να σταματήσω. 

Πρέπει ν´ ανοίξω τα μάτια να δω που είμαι.

Αλλά φοβάμαι

απάντηση

Δεν μπορώ να μένω σε κάτι που μου είναι αδύνατον να υποφέρω.
Δεν είμαι εγώ.
Και δεν τα καταφέρνω να γίνομαι κάποια άλλη.
Ξαναγύρναω σε μένα.
Και μου αρέσει που το συναίσθημά μου δεν είναι ευέλικτο, είναι απελευθερωτικό.

ΚΕΝΑ

Αγκαλιάζω όλα τα χρόνια
καθώς προχωράω, τα κρατάω σφιχτά.

Καταλαβαίνω πως μου φύγαν μερικά κενά,
γλυστρίσαν απ´ τα χέρια. 

Τ´ αφήνω...

Ψέμματα

Zήσαμε σ´ ένα παράδεισο
που οι άλλοι κόλαση τον λένε,
κρατηθήκαμε απ´τα τραγούδια
που κρεμόντουσαν στα χείλη
Η μοναξιά μας ζήλεψε
μας έκρυψε απ´ τον κόσμο
μας φρόντιζε, μας στόλιζε
και σκότωνε τον Αϊ Βασίλη.
Μυρίσαμε την άβυσσο
στον έρωτα ευχηθήκαμε
μιλήσαμε γι´ αγάπες, για λουλούδια,
μα ήταν πρώτη κάποιου Απρίλη.