Δεν με φέρνει τίποτα πίσω
είμαι πάνω πάλι
στο σκονισμένο σου σώμα
αυτό που ερωτεύτηκα
με τον πιο άρρωστο έρωτα
από τόσο δα μωρό
όταν βγήκα στον κόσμο
απ τον σάρκινο σάκο
χωρίς της ανάσας το λυγμό
με ένα βλέμα θολό
το αίμα ακόμα φρέσκο
είναι από πληγες
που από τότε ανοίγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου