27-5

Κάποιες μέρες η γενναιοδωρία των ανθρώπων που είναι δίπλα σου σε ξεπερνάει
και με μια γομολάστιχα σβήνουν μουτζούρες από μέσα σου.
Και σου κάνω την ερώτηση που δεν σ᾽ αρέσει; "Το αξίζω;" 

Άλλο σύμπαν

Δεν του ξαναμίλησα για τον χρόνο πια

σε καμιά γλώσσα

σε καμιά απ' αυτές που ήθελε. 

Το κεφάλι, σαν τσαντισμένος σκύλος γύρισε, 

που δεν του έκανες το χατήρι.

Δεν ήμουν στο σπίτι που ήξερα

κι άπλωσα το χέρι φως ν' ανάψω,

για να προχωρήσω στο σκοτάδι

να βρω την πόρτα για να βγω,

σε άλλο σύμπαν να περάσω.

Τι να του πω;

Από κει που δεν θ' άντεχε πέρναγα 

κι έκλεισα με κόπο το παράθυρο απέναντι

να μην κάνει ρεύμα και παντού με σκορπίσει.

Αλλά, την τελευταία σπίθα μνήμης το μυαλό

σαν φυλακτό προσεκτικά θα κρατήσει.

Λουφ

Χέλεν