επιφάνεια

Δεν ξέρω αν είναι η εποχή, η ηλικία ή οτιδήποτε άλλο.

Μένω στην επιφανειακή σχέση.

Το βάθος το βλέπω γεμάτο με στολίδια από πλουμιστά τίποτα,

με φραμπαλάδες επικίνδυνης σχιζοφρένειας

από φτηνό χαρτί που λιώνει σαν καραμέλλα 

στο σάλιο άχαρων, βαρετών συζητήσεων.

τέλειος

Είναι κι αυτό το είδος που περνάει από τη ζωή μας

του τέλειου ανθρώπου

που θέλει κι εμάς να μας κάνει τέλειους 

σαν και του λόγου τους!

Αυτό το καλό μου!

Είναι κάποιες φορές που

Μαθαίνω από άλλους τι κάνω στη ζωή μου!

Κάνω μου λένε πράγματα που τα σταμάτησα,
ούτε εγώ θυμάμαι πότε.

Κάποια άλλη ζωή βγάζουν από ντουλάπες ξεχασμένες!

Κάποιοι φίλοι που θέλουν πάντα το καλό σου

και σε έχουν έγνοια φοβούνται 

μη ξαναπέσεις σε ίδια λάθη.

Όταν δεν σε βλέπω  

δεν αποκλείω τη σκέψη πως είσαι καλά.

Σκέψου το ίδιο κι εσύ για μένα.
Σκέψου μια συμπάθεια λιγότερη
Δύο συμπάθειες, τρεις, πέντε, εφτά...
Τόσο μικρές και μακρινές
σαν αστεράκια
νύχτα χωρίς φεγγάρι
Κι άνοιξε το στόμα
να σου εξετάσουν τη γλώσσα
πόσο ευλύγιστη είναι και μακριά.

Αν ιατρικά και νομικά είμαι επαρκής 

για το δικό  μου καλό!

Ζωγράφισε στον καθρέφτη τον εχθρό,

Σαν κάποιας έρευνας το υποκείμενο

Εχθρός-Αγκαλιά

Αρχίσαν να έρχονται εχθροί,
μπήκαν από τις χαραμάδες 

της καινούριας χρονιάς.
Ορατοί και αόρατοι, μεγάλοι και μικροί.
Κάτω από το ηλεκτρικό μπλε 

βλέπαμε παράξενες κηλίδες
στα δέρματά μας. Κάθε μέρα πιο πολλοί.
Το βράδυ γυρνάω πλευρό κοιτώντας τον τοίχο
για να μη δείχνω πως τον φοβάμαι.
Φοβάμαι πως θα μου πάρει τα χάπια,
πως θα μου πάρει τον καφέ,
πως θα μου πάρει το μέλι, τη γάτα
και θα με αφήσει χωρίς αναπνοή
χωρίς αέρα για ανάσα.
Μιλάμε συνέχεια με ερωτήσεις,
ή με υποθέσεις, χωρίς απαντήσεις.
Καμμία πρόταση που ξεστομίζουμε
δεν έχει τελεία
αλλά κάπου κάπου 

ένα διστακτικό ερωτηματικό,

χιλιάδες αριθμούς και στατιστικές.

Κι η αγκαλιά έγινε κίνδυνος

κι οι αγάπες ακόμα πιο μακρινές.