Kι η ψυχή μου ταλαιπωρημένη
Και το μυαλό μου κουρασμένο
Μέσα σ’αυτόν τον κύκλο.
Αισιοδοξώ όμως γιατι ξέρεις,
Κάπου-κάπου την αίσθηση
Της ζεστασιάς τη νοιώθω
Όταν γνωρίζω ανθρώπους
Περίπου σαν εκείνον,
Που τη χαρά χαρίζουν
Και όμορφα χαμογελούν,
Με τα λόγια σε χαιδεύουν
Απ’τα χείλη τους
Η ψυχή γεμίζει ζωή.
Ελπίζω τόσο, όταν βρίσκομαι
Δίπλα σ’ανθρώπους
Σαν εκείνον,
Που το βράδι
Μπορώ κι ονειρεύομαι,
Όνειρα με χρώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου