ΑΓΑΠΕΣ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ

Αυτές οι αγάπες που πάνε;
Αφήνοντας μιά απορία πίσω
Όταν η πόρτα κλείνει
Μπροστά το δρόμο να βλέπεις
Χωρίς τα πόδια να ορίζεις
Αυτήν την ώρα που φεύγεις
Και μια θηλιά να σε πνίγει
Να το αντέξω πάλι
Να ξύσω αυτές τις πληγές

Αυτές οι αγάπες,
Μένουν σα λεκέδες σε κάποιο
Παλιό αγαπημένο ρούχο
Σαν κάψιμο στην άκρη απ´ το χαλί
Σα κάποια μυρουδιά πικρή
Είναι το πρόσωπο με την πληγή
Μπροστά σε καθρέφτη σπασμένο