ΡΕΤΟΥΣ

Όλοι αυτοί οταν έτρεχες απλώσαν χέρι
μακριά να σε στείλουν, απ´ ανθρώπου μάτι.
Σου στρώσανε να κοιμηθείς κρεβάτι
ψέμματα σου ᾽πανε πως είναι βράδι.
Πνίξανε τις λέξεις που ήθελαν να βγούν
σε πονάνε οι πληγές κι ακόμα αιμορραγούν
σε σκοτώνουν τα λόγια αγάπης που ακούς.
Στους δρόμους τα όνειρα δεν καρτερούν
με τα χέρια στις τσέπες, τις πλάτες γυρνάει
σε ψέμματα αγορασμένα και σε ρετούς.