Το σώμα περίμενε να σε χαιρετήσει, να σε δει να φεύγεις
για να παραδωθεί σ᾽ έναν πυρετό που ήθελε να τα κάψει όλα.
Κι οι φίλοι μέρες σαν κι αυτές,
κάθε κουβέντα τους και μια αγκαλιά
που ζεσταίνει και μαλακώνει την ψύχρα του θανάτου της,
μιας απώλειας που κάθε μέρα πιο πολύ, φαίνεται να πονάει.
Έρχεσαι όμως στον ύπνο μου, όμορφη κι απαλή -έτσι όπως ήσουν- και μου λες
που να πάω,
τι ν᾽ ακούω
και πως να πετάω μακριά,
απ᾽ τα λίγα, τα φθηνά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου