Το τελευταίο που κατάφερες να μου πεις ψιθυριστά,
κοιτάζοντας το χέρι μου μέσα δικό σου, ήταν... "Χεράκι μου".
"Ναι το ξέρω, από σένα το πήρα, ή εσύ μου το έδωσες."
Μέσα στο χέρι σου,
αυτό που κάποτε έσφιγγες για να μου δώσεις ζωή απ᾽ την ζωή σου, αυτό το ίδιο,
μου ζητούσε
δέκα ολόκληρα λεπτά, να του δώσω δύναμη για να μ᾽ αφήσεις και να φύγεις. Για να ελευθερωθείς. Και το έκανα.
Αλλά ακόμα αισθάνομαι να έχω το χέρι μου μέσα στο δικό σου.
Εκείνη την ώρα, μαζί σου, έσβηνε η πανσέληνος κι ανέτειλε ένας παγωμένος Κυριακάτικος ήλιος.
κοιτάζοντας το χέρι μου μέσα δικό σου, ήταν... "Χεράκι μου".
"Ναι το ξέρω, από σένα το πήρα, ή εσύ μου το έδωσες."
Μέσα στο χέρι σου,
αυτό που κάποτε έσφιγγες για να μου δώσεις ζωή απ᾽ την ζωή σου, αυτό το ίδιο,
μου ζητούσε
δέκα ολόκληρα λεπτά, να του δώσω δύναμη για να μ᾽ αφήσεις και να φύγεις. Για να ελευθερωθείς. Και το έκανα.
Αλλά ακόμα αισθάνομαι να έχω το χέρι μου μέσα στο δικό σου.
Εκείνη την ώρα, μαζί σου, έσβηνε η πανσέληνος κι ανέτειλε ένας παγωμένος Κυριακάτικος ήλιος.
(Όταν τα τραγούδια αλλάζουν νόημα... )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου