Έτριξε το ξύλο στο πάτωμα, για να της θυμήσει πως δεν κλείδωσε την πόρτα πίσω της. Γύρισε και υπάκουσε στην υπενθύμιση. Μια στροφή στο κλειδί για να τ᾽αφήσει όλα έξω.
Δεν ήταν αυτό όμως που έπρεπε να θυμηθεί.
Το σκέφτηκε όταν άφησε την επόμενη πόρτα ανοιχτή μπροστά στο πέλαγος, εκεί που χάθηκε το βλέμμα της. Την πήρε μαζί της στους χρόνους που όταν έμπαινε στο σπίτι αυτό, έβρισκε πάντα το χειμωνιάτικο επισκεπτήριο που άφηναν τα κύμματα, την άμμο και κάποια κοχύλια. Της το έδειχνε κι εκείνη της έλεγε να το κρατήσει φυλακτό ως την επόμενη άνοιξη.
Φόρεσε κάτι από πάνω, άκουσε το γέλιο της και την φωνή της να της λέει πως
δεν έχει πια κοχύλια στο σπίτι αυτό κι η άμμος τελείωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου