Εχθρός-Αγκαλιά

Αρχίσαν να έρχονται εχθροί,
μπήκαν από τις χαραμάδες 

της καινούριας χρονιάς.
Ορατοί και αόρατοι, μεγάλοι και μικροί.
Κάτω από το ηλεκτρικό μπλε 

βλέπαμε παράξενες κηλίδες
στα δέρματά μας. Κάθε μέρα πιο πολλοί.
Το βράδυ γυρνάω πλευρό κοιτώντας τον τοίχο
για να μη δείχνω πως τον φοβάμαι.
Φοβάμαι πως θα μου πάρει τα χάπια,
πως θα μου πάρει τον καφέ,
πως θα μου πάρει το μέλι, τη γάτα
και θα με αφήσει χωρίς αναπνοή
χωρίς αέρα για ανάσα.
Μιλάμε συνέχεια με ερωτήσεις,
ή με υποθέσεις, χωρίς απαντήσεις.
Καμμία πρόταση που ξεστομίζουμε
δεν έχει τελεία
αλλά κάπου κάπου 

ένα διστακτικό ερωτηματικό,

χιλιάδες αριθμούς και στατιστικές.

Κι η αγκαλιά έγινε κίνδυνος

κι οι αγάπες ακόμα πιο μακρινές.